តើទស្សនៈវិស័យសេដ្ឋកិច្ចរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាចែកចេញជាប៉ុន្មានផ្នែក? អ្វីខ្លះ?

ទស្សនៈវិស័យសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពុទ្ធសាសនាចែកចេញជាពីរផ្នែកគឺ៖

១)​ សេដ្ឋកិច្ចជាន់ទាប ជាការទាក់ទងជាមួយសេដ្ឋកិច្ចផ្ទាល់ខ្លួន​របស់មនុស្សម្នាក់ៗ ឬគ្រួសារទូទៅៈ

+ ការតាំងខ្លួននៅក្នុងឋានៈមាំទាំតាមផ្លូវសេដ្ឋកិច្ច​ប្រកបដោយអង្គ ៤ប្រការ៖

• ការសំភីសង្វាតស្វែងរក​ទ្រព្យគ្រប់ប្រភេទ ទាំងមានរូបនិងគ្មានរូប
• ការចេះស្គាល់ពីរបៀបទុនដាក់ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬចេះសន្សំសំចៃ
• ការចេះសេពគប់នឹងមិត្តសម្លាញ់មានចរិយាថ្លៃថ្នូរ ឬចេះច្នៃមិត្តអាក្រក់ឱ្យក្លាយជាមិត្តល្អ
• ការចេះចាយវាយឱ្យសមដល់ឋានៈនៃទ្រព្យសម្បត្តិ ឬចេះរៀនរស់ក្នុងភាពសន្តោស។

+ ការវៀចាកអបាយមុខ ៤ប្រការដែលនាំឱ្យសូន្យទ្រព្យ៖ មានល្បែងស្រី ល្បែងស្រា ល្បែងស៊ីសង នឹង​សេពគប់មនុស្សអាក្រក់

+ ប្រកាន់យកនូវសុខ ៤ប្រការ៖

• សុខកើតអំពីការមានទ្រព្យដែលបានមកពីកម្លាំងធ្វើការផ្ទាល់ខ្លួន
• សុខកើតមកពីការចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន
• សុខកើតអំពីការមិនជំពាក់បំណុលគេ
• សុខកើតអំពីការប្រកបអាជីវកម្មដែលគ្មានទោស។

២) សេដ្ឋកិច្ចជាន់ខ្ពស់ ដំបូងបង្អស់មនុស្សត្រូវខិតខំធ្វើសេដ្ឋកិច្ចគ្រប់យ៉ាង ឱ្យមានវឌ្ឍនភាព​នៅក្នុងកម្រិតមធ្យម​រហូតដល់កម្រិតខ្ពស់ ដើម្បីផ្តល់សេចក្តីសុខស្រួល​ដល់ជីវិតរបស់ខ្លួន។ យើងម្នាក់ៗ ត្រូវតែព្យាយាមធ្វើចៅហ្វាយនៃសេចក្តីត្រូវការ មានន័យថា​ព្យាយាមលុះត្រាតែបាន​សម្រេច បើមិនបានកុំឈប់ កុំថយក្រោយ។​ នេះជាសេដ្ឋកិច្ចជាន់ខ្ពស់ដែល​ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ឱ្យឈ្មោះថា មរមត្ថប្រយោជន៍ និងមានលំដាប់លេខរៀង​ដូចជាសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ជីវិតបច្ចុប្បន្ន សេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ជីវិតថ្មី និងសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ជីវិតព្រះនិព្វាន។