ការតាំងពិព័រណ៌ព្រឹត្តិការណ៍នៃខ្សែសង្វាក់មួយត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការបង្ហាញយោលយោលចំនួន 42 ដែលអ្នកទស្សនាពិតជាអាចអង្គុយ និងទទួលយកការយោគយល់គ្នានៅលើអាកាស។ គោលបំណងនៃការតាំងពិព័រណ៌នេះ មិនមែនធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងឱ្យមនុស្សធំមានអារម្មណ៍ដូចក្មេងម្តងទៀតនោះទេ វាថែមទាំងត្រូវបានបង្កើតឡើងជាមធ្យោបាយភ្ជាប់មនុស្សជាមួយគ្នា

មានបុរសពិការភ្នែកម្នាក់ បានទៅលេងផ្ទះមិត្ដភ័ក្ដរបស់គាត់។ ពេលញ៉ាំបាយល្ងាចរួចរាល់ហើយ បុរសពិការភ្នែករៀបចំត្រលប់មកផ្ទះវិញ តែត្រូវបានម្ចាស់ផ្ទះហុចចង្កៀងភ្លើងឲ្យ ដោយនិយាយថា - មេឃងងឹត បងកាន់ចង្កៀងនេះ ដើម្បីបំភ្លឺផ្លូវទៅផ្ទះណា។ - បងដឹងថាខ្ញុំពិការភ្នែកហើយ នៅរៀបចំចង្កៀងឲ្យខ្ញុំទៀត។ តើបងចង់ចំអកខ្ញុំមែន? - បងយល

ផ្ទៃមេឃដែលកំពុងតែជះពន្លឺរស្មីដ៏ក្រហមឆ្អៅពីទិសខាងលិច...។ អារម្មណ៍ដែលកំពុងតែវិលវល់ជាមួយនឹងរឿងអតីតកាល វាចាប់ផ្តើមផុសចោទជាសំណួររាប់ពាន់សំណួរ ដោយមិនដឹងថាគួរឆ្លើយសំណួរមួយណាមុនឱ្យត្រូវនឹងកាលវេលាមួយនេះ។ មនុស្សម្នាក់ដែលធ្លាប់តែរីករាយប្រែក្លាយទៅជាមនុស្សដែលស្ងប់ស្ងាត់ រសាត់អណ្តែតអារម្មណ៍ទៅតាមសូរនៃខ្យល់។ សៀងសំន