រដ្ឋទាំងអស់មានប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលដាច់ដោយឡែកពីគ្នា រវាងបែបមជ្ឈការ និងវិមជ្ឈការៈ
ក. មជ្ឈការ (អំណាចមជ្ឈិម ឬអំណាចកណ្ដាល) ៖
- គ្មាននីតិបុគ្គល (បុគ្គល គឺជាក្រុមមនុស្ស)
- រាល់ការសម្រេច បញ្ជាទាំងអស់ចេញពីអំណាចកណ្ដាលតែមួយគត់ គឺមនុស្សម្នាក់ដែលធំជាងគេ
- មានឋានន្ដរស័ក្ដិពី ធំ ដល់ តូច
- អង្គភាពមជ្ឈការដែលធំជាងគេ គឺរដ្ឋាភិបាលមានៈ
- នាយករដ្ឋមន្រ្ដី
- ឧបនាយករដ្ឋមន្រ្ដី
- ទេសរដ្ឋមន្រ្ដី
- រដ្ឋមន្រ្ដី
- រដ្ឋលេខាធិការ
- នៅពេលសមាជិកមជ្ឈការណាម្នាក់ធ្វើខុសសមាជិកនោះត្រូវទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង
- មានរចនាសម្ព័ន្ធអំណាចតាមឋានានុក្រម
- នៅកម្ពុជាមជ្ឈការមានៈ សហមជ្ឈការ និងវិសហមជ្ឈការ
- ទោះជាមជ្ឈការ សហមជ្ឈការ វិសហមជ្ឈការ ក៏អំណាចស្ថិតនៅលើថ្នាក់កណ្ដាលដដែល
- ថ្នាក់លើបញ្ជា និងសម្រេចហើយមូលដ្ឋាន ជាអ្នកអនុវត្ត
- នៅក្នុងវិសហមជ្ឈការ គេប្រើពាក្យថា ចែករំលែកសិទ្ធិអំណាច។
ខ. វិមជ្ឈការ (អំណាចមូលដ្ឋាន)
- ជានីតិបុគ្គល
- ផ្ទេរសិទ្ធិអំណាចសម្រេចទៅថ្នាក់ក្រោម
- ផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យសម្រេចដើម្បីប្រជាជន
- មានប្រជាជនចូលរួម
- ពុំមាននរណានៅលើទេ ព្រោះជាក្រុមមនុស្ស
- អង្គភាពមជ្ឈការធំជាងគេគឺ រដ្ឋ ហើយមានដូចជា៖
- ក្រុមប្រឹក្សារាជធានី ខេត្ត
- ក្រុមប្រឹក្សាស្រុក ខណ្ឌ និងក្រុង
- ក្រុមប្រឹក្សាឃុំ សង្កាត់
- នៅពេលដែលសមាជិកណាម្នាក់នៃមជ្ឈការធ្វើខុស រដ្ឋ ជាអ្នកប្ដឹង និងដោះស្រាយ
- គ្មានរចនាសម្ព័ន្ធអំណាចតាមឋានានុក្រមទេ
- នៅប្រទេសកម្ពុជាវិមជ្ឈការមាន៖
- វិមជ្ឈការមុខងារ
- វិមជ្ឈការបច្ចេកទេស
- ក្រុមប្រឹក្សានីមួយៗ មិនក្រោមគ្នាទេ
- ការបង្កើតសិទ្ធិសម្រេចការបម្រើសេវាសាធារណៈទៅឲ្យជិតអ្នកប្រើប្រាស់
- នៅក្នុងវិមជ្ឈការ គេប្រើពាក្យថា ផ្ទេរសិទ្ធិអំណាច។