ចូរនិយាយពីវិស័យសង្គម សម័យហ្វូណន ?

២. វិស័យវប្បធម៌ និងសាសនាសម័យនគរភ្នំ មានបណ្ណាល័យធំៗ សម្បូរពណ៌ដោយសសៀវភៅ ( សាស្រ្តា ) ​ព្រមទាំងកម្រងឯកសារផ្សេងៗ ( ជាស្លឹករឹត ) ។ កេរដំណែលខាងវិស័យសិល្បៈ ពុំទាន់មានប្រលើផ្ទាំងសិលាចារឹកក្នុងស្ថាបត្យកម្មនៅឡើយ ។ នៅសម័យនេះ គេគោរពព្រាហ្មណ៍សាសនានិងពុទ្ធសាសនា សម្រាប់ថ្នាក់លើមានព្រះរាជានិងនាម៉ឺនមន្រ្តីជាដើម ។ អ្នកខ្លះនិយមព្រះសិវៈ អ្នកខ្លះនិយមព្រះវិស្ណុក្រោយមកគេបង្រួមគណៈទាំងពីរ​នេះ មកតែមួយវិញហៅថា «ហិរហរ » វិញដោយកសាងទេវរូបហិរហរៈ ជាតំណាង ( ចំហៀងខាងស្តាំហរិ =សិវៈ និងចំហៀងខាងឆ្វេងហរៈ = វិសណ្ណុ ) ។ ជនសាមញ្ញ ពិសេសអ្នកមានកំណើតនៅស្រុកអាយផងនោះច្រើននិយមព្រះពុទ្ធសាសនាហីនយាន ។ ក្រៅពីនេះ គេជឿលើអារុក្ខអារក្សអ្នកតា ធ្វើជាសក្ការៈ បុព្វបុរស ដែលជាប្រពៃណីដដើមរបស់គេ​ ។

វិស័យសង្គម សម័យហ្វូណនគឺ​៖

• នៅក្រៅទីក្រុង រាស្រ្តតែងប្រមូលគ្នាទៅដោយភូមិធំមានផ្ទះពី ៥០ ទៅ៦០ខ្នងនឹងមានស្រះទឹករួមគ្នាមួយ ។ ផ្ទះធ្វើពីឈើប្រក់ស្លឹកចាក សង់លើចន្ទល់ខ្ពស់ផុតដី ។ មនុស្សមានសំបុរស្រគាំ កម្ពស់ល្មមសក់រួញអង្គាសដី ចោះត្រចៀកពាក់ក្រវិល ទាំងប្រុសទាំងស្រី ។ គេស្លៀកកម្ពត់អង្កាញ់ ញ៉ុកទៅខាងមុខ ហើយទុកដងខ្លួនទទេ ។ អ្នកក្រប្រើសម្ពត់អំបោះ នាម៉ឺនអ្នកមានប្រើសម្ពត់ចរចាប់ ។
• ពេលបុណ្យសពៈ ញាតិលោហិត ត្រូវកោរសក់ កោរពុកមាត់ ពុកចង្ការ កាន់ទុក្ខ ។ បុណ្យសពមាន៤យ៉ាងគឺ កប់ ដុត នោះចោល ក្នុងទឹកនិងទុកចោលក្នុងព្រៃស្មសានឲ្យសត្វស៊ី  ។
• ចោរកម្មៈ អ្នកនគរភ្នំ ពុំចេះលួចគ្នាទេគឺគេទុកចិត្តគ្នាណាស់នៅពេលទំនេរ គេប្រជល់ជ្រូក ព្រជល់មាន់ ជាដើម ។
• កសិកម្មៈ រីកចម្រើនលូតលាស់ ព្រោះនយោបាយិទឹលលូតលាស់យ៉ាងក្រៃលែង
• សិប្បកម្មៈ ជឿនលឿនខ្លាំងណាស់ដែរ ។ សិប្បកម្មចេះសូន្យរូប ចេះត្បាញសូត្រ ចរបាប់ ចេះឆ្លាក់គ្រឿង មាសប្រាក់ ចេះស្លកែវ យ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ។
• ពាណិជ្ជកម្មៈ ហ្វូណន ជារដ្ឋដែលមានសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្លាងក្លាណាស់ ។ កំពង់សំពៅ អូរកែវ ជាកំបង់ផែអន្តរជាតិធំមួយ មានពាណិជ្ជករគ្រប់ជាតិសាសន៍ រកស៊ីយ៉ាងកុះករ ។ គេឃើញមានឈ្មួញបច្ចឹមប្រទេស មករកស៊ីជួញដូរ នៅទីនោះផងដែរ ។ ដើម្បីសម្រួលដល់ការចររាចណ៍ទំនិញ មកាន់កំបង់ផែសមុទ្រ ឬពីផែសមុទ្រទៅក្នុងប្រទេសវិញ ហ្វូណនបានជីកព្រែកខ្វាត់ខ្វែង ទាក់ទងមកកមពង់ផែសមុទ្រនេះ ។ ដូចនេះហើយ បានជាចិនយកកំពង់ផែអូកែវជាកំពងផែកណ្តាលនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នៅពេលនោះសេដ្ឋកិច្ចហ្វូណន គឺពឹងផ្អែកលើពាណិជ្ជកម្ម មិនមែនកសិកម្មទេ ។