សេចកី្តអធិប្បាយ៖   អក្សរសិល្ប៍ជាកំរងអត្ថបទ ដែលកវីនិពន្ធបានតាក់តែងឡើងមានជាពាក្យរាយ និងជាពាក្យកាព្យ ព្រម ទាំងបានលើកយកពីបញ្ហាមនុស្សក្នុងសង្គមកាលនីមួយៗ មកចោទនិងបង្ហាញ រួចធើ្វការដោះស្រាយទៅតាម គំនិតរបស់ខ្លួន ។ ហេតុនេះបានជាគេចាត់ទុកគ្រប់អក្សរសិល្ប៍ទាំងអស់គឺជាមធ្យោបាយដ៏សំខាន់ក្នុងការអប់រំ ទូន្មាន ។     ត

   សេចក្ដីអធិប្បាយ៖  ជា​ការពិត​ណាស់​មិន​ថា​នៅ​ក្នុង​សង្គម​មនុស្ស​ក៏​ដូច​ជា​សង្គម​នៃ​​សត្វដែរ​ការ​​ចេះសហការ​គ្នា​គឺ​ជា​ការ​​ត្រឹមត្រូវ​បំផុត​​ដើម្បី​សម្រេច​កិច្ច​ការងារ​អ្វី​មួយ​អោយ​បាន​សំរេច​ និង​​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​​ភាព​រលូន​និង​ល្អ​ឥតខ្ជោះ​។ ដោយ​សារ​ហេតុនេះ​ហើយ​ទើប​មាន​ពំនោល​ពី​បុរាណ​មួយ​លើក​ឡើង​ថា​"​សា

មនុស្សដែលរស់នៅសឹងតែគ្រប់សម័យកាលបានគិថាសង្គមដែលខ្លួនឯងកំពុងរស់នៅគឺឺអាក្រក់ហើយត្រូវការការផ្លាស់ប្តូរ ប៉ុន្តែនោះគឺជានិន្នាការធម្មតារបស់មនុស្សទេ។ ជាទូទៅនៅពេលដែរយើងគិតអំពីបញ្ហាណាមួយនោះយើងតែងតែស្វែងរកអ្នកដែលយើងអាចបន្ទោសបាន ប៉ុន្តែអ្នកដែលមានប្រាជ្ញាវិញគឺស្វែងរកតែពីដំណោះស្រាយប៉ុណ្ណោះ។ យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាផ្នែកមួយនៃសង្គមជាតិ ហើយសង្គមជាតិយើងអាចល្អប្រសើរឡើងជាងមុននោះគឺអាស្រ័យលើយើងទាំងអស់គ្នា មិនមែនតែលើមនុស្សតែម្នាក់ណានោះទេ។ យើងមានអំណាចនៅក្នុងការធ្វើអោយសង្គមជាតិយើងរីកចម្រើនទាំងអស់គ្នា តែ"តើយើគួរធ្វើវាដោយរបៀបណា?" នោះជាសំណួរសម្ខាន់ជាង "តើគាត់នោះគួរតែផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងដូចម្តេច?"។