ជីវប្រវត្តិ អ៊ឹង ហួត

អ៊ឹង ហួត ( ខ្មែរ: អ៊ឹង ហួត ;កើតថ្ងៃទី ១ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៤៥) ^[២] គឺជាអតីតអ្នកនយោបាយខ្មែរដែលបានបម្រើការពីឆ្នាំ ១៩៩៧ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩៨ ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា រួមជាមួយ លោក ហ៊ុន សែន ។ ជា​សមាជិក ​គណបក្ស​ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ដំបូង​ឡើយ​លោក​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​អប់រំ ហើយ​ក្រោយ​មក​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ការ​បរទេស មុន​នឹង​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី។

ជីវិតនិងអាជីព

[កែប្រែ]

អ៊ឹង ហួត កើត​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៤៥ នៅ ​ខេត្ត​កណ្តាល ។ លោកបានសិក្សាផ្នែកគណនេយ្យ និងហិរញ្ញវត្ថុ ហើយបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅ ប្រទេសអូស្ត្រាលី ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧១ ខណៈដែលសង្រ្គាមស៊ីវិលនៅកម្ពុជាកំពុងចាប់ផ្តើម។ គាត់បានទទួល សញ្ញាប័ត្រអនុបណ្ឌិតផ្នែកគ្រប់គ្រងពាណិជ្ជកម្ម ពី សាកលវិទ្យាល័យមែលប៊ន ហើយបានក្លាយជាពលរដ្ឋអូស្ត្រាលី។ ^[៣] គាត់បានតាំងលំនៅនៅ ទីក្រុងមែលប៊ន ហើយបានប្រកាសខ្លួនឯងថាជាមេដឹកនាំនៃគណៈកម្មាធិការជនបរទេសកម្ពុជានៅក្នុងទីក្រុងនោះ។ គាត់បានផ្លាស់មកកម្ពុជាវិញនៅឆ្នាំ ១៩៩១ ខណៈដែលរដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា(ខ្មែរក្រហម) កំពុងដួលរលំ ហើយបានក្លាយជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៅក្នុង គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ។ លោក​បាន​ក្លាយ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​អប់រំ ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៩៤ លោក​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​មុខ​តំណែង​នោះ​ដើម្បី​ក្លាយ​ជា ​រដ្ឋមន្ត្រី​ការបរទេស ។

នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ សម្ដេចក្រុមព្រះ នរោត្តម រណឫទ្ធិ មេដឹកនាំគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ដែលកំពុងកាន់តំណែងជានាយករដ្ឋមន្ត្រីទី១ ត្រូវបានទម្លាក់ពីតំណែងដោយនាយករដ្ឋមន្ត្រីទី២ លោក ហ៊ុន សែន នៃគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ដែលជាគូប្រជែង និងជាដៃគូចម្រុះរបស់គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច គឺ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ។ លោក ហ៊ុន សែន អញ្ជើញ​លោក អ៊ឹង ហួត ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី​ដំបូង​ជំនួស​លោក រណឫទ្ធិ។ ព្រះបិតារបស់សម្តេចក្រុមព្រះរណឫទ្ធិ គឺព្រះបាទនរោត្តម សីហនុ ដំបូងឡើយបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ការរៀបចំនេះទេ ប៉ុន្តែ អុឹង ហួត បានក្លាយជានាយករដ្ឋមន្ត្រីដំបូងក្នុងខែសីហា ឆ្នាំ ១៩៩៧ បន្ទាប់ពីត្រូវបានសភាបោះឆ្នោតជ្រើសរើស។ នៅពេលដែលមនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិចចោទប្រកាន់ អុឹង ហួត ថាជាអាយ៉ង លោកត្រូវបានបង្ខំឱ្យចាកចេញពីគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ហើយបង្កើតគណបក្សផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ គឺគណបក្សរាស្រ្តនិយម (គណបក្សប្រជានិយម)។ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ១៩៩៨ គណបក្សរាស្រ្តនិយមមិនទទួលបានអាសនៈណាមួយនៅក្នុងសភាទេ ហើយ អុឹង ហួត ត្រូវបានបង្ខំឱ្យលាលែងពីតំណែងនាយករដ្ឋមន្ត្រីទីមួយ និងជារដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស ដោយទុកឱ្យ លោកហ៊ុន សែន ធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រីតែម្នាក់។