ក/ ព្រហ្មទាំងបួននៅប្រាសាទបាយ័នមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចតទៅ៖
- តំណាងព្រហ្មវិហារធម៌
- ជាមុខរបស់ព្រះពោធិសត្វ លោកេស្វរៈ ឬអវលោកេស្វរៈ
- មុខ៤ វង់ញញឹម ប្រិមប្រិយ ភ្នែកបិតព្រិមៗសំលឹងចុះក្រោម
- ញញឹមក្នុងក្ដីសង្ឃឹមប្រកបដោយភាពដ៏ អាថ៌កំបាំងតាមរយៈបបូរមាត់ ពីព្រោះពោធិសត្វបានស្ថិតនៅលើជីវិតរបស់សត្វលោក
- ញញឹម ពីព្រោះព្រះអង្គបានបង្រួបបង្រួមឲ្យមានសន្ដិភាព បានស្វែងរកស្ដីស្ងប់ឈ្នះខ្លួនឯង ឈ្នះលើបុគ្គលបាបធម៌
- ញញឹម ពីព្រោះឃើញវប្បធម៌ អរិយធម៌ដ៏រុងរឿង
- ញញឹមព្រោះព្រះអង្គបានប្រោសសត្វលោកឲ្យឆ្លងផុតពីសេចក្ដីទុក្ខ និងផ្លូវរំលត់ទុក្ខ
- ភ្នែកបិទព្រិមៗ គឺជាកាយវិការ តាំងសមាធិហៅថាមុទ្រ របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
- ប្រើបញ្ញាចក្ខុដែលអាចឃើញវែងឆ្ងាយគ្មានទីកំនត់ខុសពីការមំសចចក្ខុដែលអាចមើលឃើញក្នុងចម្ងាយមួយមានកំណត់
- ជាការប្រមើលមើលពីជីវិតសត្វលោកដែលមានភព្វ និងអភព្វ។
ខ/ ហើយប្រាសាទនេះត្រូវបានកសាងឡើង៖
- ក្នុងរាជ្យព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧
- នៅសតវត្សទី១២ និងដើមសតវត្សទី១៣។