សំណួរ-ចម្លើយ ក្រមរដ្ឋប្បវេណី និងក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី (ភាគ២៩)

សំណួរ

១៤១- តើគោលការណ៍ទទួលបន្តដោយស្វ័យប្រវត្តិគឺជាអ្វី ?

១៤២- តើគោលការណ៍ជម្រះបញ្ជីគឺជាអ្វី ?

១៤៣- តើការយល់ព្រមទាំងស្រុងគឺជាអ្វី ?

១៤៤-​ តើការយល់ព្រមដោយកម្រិតគឺជាអ្វី ?

១៤៥- តើការបែងចែកមត៌កគឺជាអ្វី ?

ចម្លើយ

១៤១- គោលការណ៍ទទួលបន្តដោយស្វ័យប្រវត្តិ គឺជាមានន័យថាសន្តតិជន ឬសហសន្តតិជនត្រូវទទួលទាំងស្រុងនូវសិទ្ធិ និងករណីយកិច្ចទាំងអស់របស់មតកជន គឺទទួលទាំងទ្រព្យសកម្ម និងទ្រព្យអកម្មរបស់មតកជន ។

១៤២- គោលការណ៍ជម្រះបញ្ជី គឺត្រូវធ្វើការជម្រះបញ្ជីទាំងអស់នូវសិទ្ធិលើបំណុល និងកាតព្វកិច្ចរបស់មតកជននាពេលដែលសន្តតិកម្មកើតឡើង ហើយសន្តតិជនទទួលស្នងមត៌តតែក្នុងករណីដែលមានទ្រព្យសកម្មប៉ុណ្ណោះ ។ ក្នុងករណីដែលមតកជនមានបំណុលច្រើនធ្ងន់ធ្ងរហួសហេតុ មតកជនត្រូវប្រកាសធនក្ស័យនៃមត៌កនោះ ដើម្បីកុំឲ្យសន្តតិជនទទួលនូវបន្ទុកកាតព្វកិច្ចនោះ ។

១៤៣- ការយល់ព្រមទាំងស្រុង មានន័យថាសន្តតិជនយល់ព្រមទទួលបន្តទាំងមត៌កសកម្ម និងមត៌កអកម្មរបស់មតកជន ត្រូវទទួលបន្តដោយគ្មានកម្រិតនូវសិទ្ធិ និងករណីយកិច្ចរបស់មតកជន (មាត្រា១២៥៤ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។

១៤៤- ការយល់ព្រមដោយកម្រិត គឺជាការយល់ព្រមដោយបម្រុងទុកនូវសំណងកាតព្វកិច្ច និងអច្ច័យទានរបស់មតកជន ដោយបានត្រឹមកម្រិតនៃទ្រព្យដែលខ្លួនបានទទួលតាមរយៈសន្តតិកម្មតែប៉ុណ្ណោះ (មាត្រា១២៥៦ កថាខណ្ឌទី១ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)​។ ករណីសន្តតិជនច្រើននាក់ ការយល់ព្រមដោយកម្រិតអាចធ្វើទៅបាន លុះត្រាតែសហសន្តតិជននោះបានធ្វើដោយរួមគ្នាទាំងអស់ (មាត្រា១២៥៦ កថាខណ្ឌទី២ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)​ ហើយចាំបាច់ត្រូវធ្វើបញ្ជីសាពើភ័ណ្ឌ ហើយដាក់ពាក្យសុំអំពីការយល់ព្រមដោយកម្រិតនោះទៅតុលាការ (មាត្រា ១២៥៧ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)​។

១៤៥- ការបែងចែកមត៌ក ជាគោលការណ៍ មត៌កអាចធ្វើការបែងចែកទៅតាមពិភាក្សា និងព្រមព្រៀងរបស់សហសន្តតិជន ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើការពិភាក្សាគ្នានោះពុំទទួលបានការយល់ព្រម ឯកភាព ឬព្រមព្រៀងគ្នានោះទេ តុលាការគឺជាអ្នកមានសមត្ថកិច្ចក្នុងការបែងចែកមត៌កនោះ ។

តភាគ