ព្រះពុទ្ធរូបនៅសម័យនគរភ្នំ គ្មានគ្រឿងអល្លងា្ករហើយច្រើនមានការវិការ “មុទ្រៈឬមុទ្រា” មានន័យថាការសំគាល់បែបបទលើរាងកាយ ៖
- ឈានមុទ្រៈ ព្រះពុទ្ធរូបគង់ភ្នែនមាននាគប្រកពីលើ បាតព្រះហស្ថ ទាំងពីរលា ហើយដាក់លើក្បាលជង្គង់ហើយសុំយ៉ុងចង្អុលព្រះហស្ថទៅរកដីគឺកាលវិការយកព្រះធរណីធ្វើសម្មាធិ ។
- ភូមិស្បសិមុទ្រៈ ព្រះពុទ្ធរូបគង់ភ្នែន ព្រហត្ថឆ្វេងដាក់លើភ្លៅ ព្រះហស្ថស្តាំដាក់លើក្បាលជង្គង់ហើយសំយ៉ុងចង្អុលព្រះហស្ថរកដីគឺកាយវិការយកព្រះធរណីធ្វើជាសាក្សីក្នុងពេលផ្ទាល់មារ ។ លក្ខណៈទាំងនេះបង្ហាញពីសិល្បខ្មែរនៅសម័យនគរភ្នំ ។