កាលណាគេធ្វើដំណើរនៅពេលយប់ ហើយជួបប្រទះនឹងពន្លឺភ្លើងចង្កៀងរថយន្ត ហើយបង្កើតបានជាឥន្រ្ទីយារម្មណ៍ មួយ។ ដំណើរកើតឥន្ទ្រីយារម្មណ៍មួយនេះត្រូវឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលដូចជា៖
- ដំណាក់រូបវិទ្យា ឥន្រ្ទិយារម្មណ៍ផ្តើមដោយសាររំញោច។ រំញោចជាការប៉ះទង្គិចរបស់សរីរាង្គឥន្ត្រីយ៍ទៅនឹងវត្ថុ ឬការណ៍អ្វីមួយដែលគេហៅថាភ្ញោច។ ភ្ញោចចែកជាបីគឺ ភ្ញោចមេកានិច ភ្ញោចរូបវិទ្យា និងភ្ញោចគីមី។ ក្នុងករណីនេះការប្រទះនឹងពន្លឺចង្កៀងរថយន្ត ជាភ្ញោចរូបវិទ្យាព្រោះការឃើញពន្លឺចង្កៀងរថយន្ត។
- ដំណាក់សរីរវិទ្យា ភ្ញោចរូបវិទ្យាបង្កើតឱ្យមានអារម្មណ៍នៅលើកោសិកាចុងក្រោយទាំងឡាយនៃសរីរាង្គឥន្រ្ទិយ៍។ អារម្មណ៍នេះបង្កើតជាចរន្ត ដែលរត់ទៅដល់ខួរក្បាលតាមរយៈសរសៃប្រសាទ ទីបញ្ចប់ខួរក្បាលបានទទួលអារម្មណ៍នេះ ដឹងថាជាអ្វីមួយពិតប្រាដក គឺពន្លឺចង្កៀងរថយន្ត។ ប្រសិនគ្មានការទទួលដោយខួរក្បាលទេ គឺគ្មានឥន្រ្ទិយារម្មណ៍ឡើយ មានត្រឹមតែរេផ្លិចប៉ុណ្ណោះ។
- ដំណាក់ចិត្តវិទ្យា ជាទីបញ្ចប់នៃលំនាំគេបានបាតុភូតមួយ ដែលដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត នឹងចងចាំពីពន្លឺចង្កៀងរថយន្តនោះពេញមួយជីវិតរបស់ខ្លួន លំនាំនេះហៅថាឥន្រ្ទិយារម្មណ៍។ ឥន្រ្ទិយារម្មណ៍កើតហើយអាចចែកជាទស្សនៈពីរយ៉ាងគឺ ទស្សនៈវេទនា(ចងចាំជាប់ក្នុងចិត្ត ពីពន្លឺចង្កៀងរថយន្ត) ទស្សនៈបញ្ញា (ចងចាំជាចំណេះដឹង ឱ្យតែពន្លឺភ្លឺខ្លាំងនៅពេលយប់ជាពន្លឺចង្កៀងរថយន្ត)។