សន្ធិសញ្ញអន្តរជាតិទាំងនេះរួមមាន ៖
- អនុសញ្ញទោលស្តីពីថ្នាំញៀន ( ឆ្នាំ ១៩៦១ ) ដែលបានលើកយកគោលសំខាន់នៃតម្រូវការក្នុងការព្យាបាលនិងស្តារនីតិសម្បទានៃអ្នកដែលញៀនថ្នាំទាំងនេះ
- អនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិ ( ឆ្នាំ ១៩៨៨ ) ប្រឆាំងនឹងចរាចរណ៍ហាមឃាត់ ក្នុងការជួញដូរគ្រឿងញៀននិងសារធាតុដែលធ្វើឲ្យវង្វេងស្មារតី ។ អនុសញ្ញានេះរៀបចំឡើងដើម្បីបង្អាក់អ្នកជួញដូរគ្រឿងញៀនទាំងនេះពីផលចំណេញទុច្ចរិតនិងសេរីភាពនៃចលនាទំនិញរបស់ពួកគេ ។