រចនាបថសំណង់ក្នុងរង្វង់ឆ្នាំ ៩២១-៩៦៨ គឺ ៖
+ គ.ស ៩២១-៩៤៤ ជារាជ្យជ័យវរ្ម័នទី៤ ហៅថារចនាបថកោះកេរ សេ្ដចនេះ ទៅកសាងទីក្រុងថ្មីឆ្ងាយ ១០០ គ.ម ពីតំបន់អង្គរ ។ ព្រះអង្គបានគោរពប្រពៃណីដូចតទៅ ៖
- កសាងជារាស្ត្រ ( បារាយណ៍ រហាល )
- កំពែងទីក្រុង ព្រះបរមរាជវាំង ប្រាសាទ ពិសេសបដិមា ចេះពង្រីកខ្នាតបញ្ចូលព្រលឹង បំពាក់ជីវិត មានសកម្មភាព មានបដិមារូបគ្រុឌ ជាភស្តុតាង តាំងនៅសារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញ ។
+ គ.ស ៩៤៤-៩៦៨ រាជព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៥ ពិតមែនតែអ្នកកសាងជារាជគ្រូ ជាអ្នកមាមសទ្ទាផ្ទាល់ ។
- សំណង់នេះក៏ប្រាសាទបន្ទាយស្រី
- ស្នាដៃនេះចេះបង្រួញខ្នាត តូចច្រឡឹង
- ពោរពេញទៅដោយសិល្បៈក្បាច់លំអរស់រវើក តួប្រាសាទនៅលើប្រាង្គ តែមួយល្អឆើត ចេះតភ្ជាប់ហោជាង បង្គោលលិង្គ រូបចម្លាក់ ម្ករ នាគ ហនុមានតោ តុបតែងរឿងរាមកេរ្តិ៍ មហាភារតយ៉ាងស្រស់បំព្រង ។
ខាងលើបានបង្ហាញនូវចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើឲខ្មែរបុរាណលើ ៖
- ចេះជ្រើសរើសទីតាំង
- ចេះប្រើទិស
- ចេះកសាងថ្មី គម្រោងប្លង់
- ចេះរិះរកសម្ភារៈសំណង់
- ចេះជ្រៅជ្រះបច្ចេកទេសសាងសង់ និងការតភ្ជាប់ថ្ម
- ចេះបង្កើត លំអសំណង់អំពីថ្មភក់ ថ្មពណ៌ផ្កាឈូកនៅប្រាសាទបន្ទាយស្រីនេះជាពិសេសបំផុត
- ចេះបង្ហាញទស្សនៈសំណង់ និងបរិស្ថានថែមទៀត ។
សរុបខ្លី រចនាបថខាងលើពិតជាមានបច្ចេកទេសវិទ្យា ទស្សនវិទ្យា និងជំហរវប្បធម៌វិទ្យាគួរគោរពរៀនសូត្រ ។