សំណួរ-ចម្លើយ មេរៀនទី១១ ការវិភាគទីផ្សារទំនួញ និងឥរិយាបថអតិថិជនជំនួញ (ភាគ២)

សំណួរ

៦- តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្តទិញ ? ចូររៀបរាប់ ?

៧- តើដំណើរការទិញផលិតផលមានប៉ុន្មានដំណាក់កាល ? ចូររៀបរាប់ ?

ចម្លើយ

៦- កត្តាដែលជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្តទិញមានបួនប្រភេទគឺ ៖

• កត្តាជះឥទ្ធិពលនៃបរិស្ថានខាងក្រៅ (Environmental Factors) អតិថិជនជំនួញទទួលរងកត្តាជះឥទ្ធិពលមួយចំនួនដូចជា កត្តាជះឥទ្ធិពលនៃសេដ្ឋកិច្ច រួមមានកម្រិតនៃផលិតកម្ម ទំហំនៃការវិនិយោគទុន ការចំណាយរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ និងអត្រាការប្រាក់ ។ នៅក្នុងស្ថានភាពនៃសេដ្ឋកិច្ចនៃសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះ អតិថិជនជំនួញតែងតែកាត់បន្ថយនូវការវិនិយោគរបស់ពួកគេទៅលើផ្នែកមួយចំនួនដូចជា ការសង់រោងចក្រ ទិញសម្ភារៈ និងការបង្កើនសារពើភ័ណ្ឌផលិតផល ។ នៅក្នុងស្ថានភាពនេះ អ្នកម៉ាឃីធីងមានការពិបាកក្នុងការជំរុញតម្រូវការអតិថិជនជំនួញ អ្វីដែលសំខាន់គឺរក្សាចំណែកអតិថិជនដែលពួកគេមានដើម្បីកុំឲ្យបាត់បង់ ។ តែក៏មានអង្គភាពអាជីវកម្មបារម្ភក្នុងស្ថានភាពនេះពួកគេអាចប្រឈមនឹងការខ្វះសម្ភារៈ ឬវត្ថុធាតុដើមសំខាន់ៗ និងទិញសម្ភារៈទាំងនេះទុកក្នុងស្តុករបស់ពួកគេ ។ ពួកគេនឹងចុះកិច្ចសន្យារយៈពេលយូរជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ដើម្បីធានានិរន្តភាពនៃការផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈ ឬវត្ថុធាតុដើម ។ ជាបន្ថែមអតិថិជនជំនួញតែងតែសិក្សាទៅលើកត្តាផ្សេងទៀត ដែលជះឥទ្ធិពលទៅលើការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេ មានដូចជា កត្តានយោបាយ ច្បាប់ បច្ចេកវិទ្យា និងគូរប្រជែង ។
• កត្តាជះឥទ្ធិពលនៃអង្គភាពអាជីវកម្ម (Organizational Factor) តាមធម្មតាការសម្រេចចិត្តរបស់អតិថិជនជំនួញ ក្នុងការទិញផលិតផលតែងតែទទួលរងឥទ្ធិពលនៃអង្គភាពអាជីវកម្មនោះដូចជា គោលបំណងនៃការទិញ គោលការណ៍ទិញ ដំណើរការរចនាសម្ព័ន្ធ និងប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រាន់របស់អង្គភាពអាជីវកម្ម ។ អ្នកម៉ាឃីធីងត្រូវតែស្វែងយល់ពីនិន្នាការមួយចំនួនរបស់អង្គភាពអាជីវកម្ម ដែលជះឥទ្ធិពលទៅលើការសម្រេចចិត្តទិញរបស់ពួកគេ ។ និន្នាការទាំងនេះមានដូចជា ៖

- ស្ថាប័ន ឬផ្នែកទិញផលិតផល កាលពីមុនផ្នែកទិញគឺជាផ្នែកមួយតូចនៃរចនាសម្ព័ន្ធគ្រប់គ្រងនៅក្នុងអង្គភាពអាជីវកម្មមួយទោះបីជាផ្នែកនេះចំណាយទៅលើការទិញទំនិញ និងសេវាកម្មរហូតដល់៦០%នៃការលក់របស់ក្រុមហ៊ុនក៏ដោយ ។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះដោយសារឥទ្ធិពល នៃការប្រកួតប្រជែងក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបានលើកដំកើនផ្នែកនេះដោយដំឡើងឋានៈ អ្នកគ្រប់គ្រងការលក់ឲ្យស្មើនឹងឋានៈនាយករងក្រុមហ៊ុន ។ ជាយុទ្ធសាស្រ្តផ្នែកទិញ នេះតែងមានការវិវត្តន៍ផ្លាស់ប្តូរទៅតាមស្ថានភាពប្រកួតប្រជែងដូចជា ការផ្លាស់ប្តូរពីផ្នែកទិញដែលផ្តោតទៅលើប្រសិទ្ធភាពចំណាយក្នុងការទិញផលិតផលទៅជាផ្នែកលទ្ធកម្ម ដែលមានគោលដៅស្វែងរកទិញផលិតផលពីអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលល្អៗ និងផ្តល់ផលិតផលមានអត្ថប្រយោជន៍កម្រិតខ្ពស់ ។ ចំពោះក្រុមហ៊ុនដែលមានប្រតិបត្តិការអាជីវកម្មទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេសបានតំឡើងផ្នែកទិញឲ្យទៅជាផ្នែកផ្សេងៗទៀតទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស ។ ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងផ្នែកទិញនេះ គឺជំរុញឲ្យអ្នកម៉ាឃីធីងត្រូវតែបណ្តុះបណ្តាលបុគ្គលិក ផ្នែកលក់របស់ពួកគេឲ្យមានជំនាញកម្រិតខ្ពស់ ដើម្បើឆ្លើយតបទៅនឹងអតិថិជនជំនួញថ្នាក់ខ្ពស់ទាំងនោះ ។

- ការបំពេញមុខងាររួមគ្នា បច្ចុប្បន្នការទិញផលិតផលគឺមានសកម្មភាពច្រើនជាងអ្វីដែលធ្លាប់មានកាលពីមុន ។ តាមការស្ទាបស្ទង់មតិរបស់លោក David Duprey ទៅលើអ្នកទិញផលិតផលជាច្រើនគឺចូលរួមក្នុងចំណោមនេះមានជាង៦០%ឆ្លើយថា ក្រុមអ្នកទិញផលិតផលបច្ចុប្បន្នបើប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រាំឆ្នាំមុនគឺ ចូលរួមក្នុងការបង្កើត និងកែលំអផលិតផលថ្មី ហើយជាង៥០%នៃចំនួននេះបំពេញមុខងារមួយចំនួនក្នុងក្រុមការងាររបស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់ផលិតផល ។

- ការទិញលក្ខណៈកណ្តាល ការទិញរបស់អង្គភាពអាជីវកម្មខ្លះគឺ ធ្វើឡើងតាមរយៈផ្នែកផ្សេងៗដើម្បីឆ្លើយតបទៅតាមតម្រូវការខុសៗគ្នា ។ ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនខ្លះបានចាប់ផ្តើមផ្ទុកផ្តាក់ការទិញនេះទៅឲ្យផ្នែកកណ្តាលមួយជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ ។ ទីចាត់ការកណ្តាលជាអ្នកកំណត់នូវសម្ភារៈ ឬវត្ថុដើមដែលត្រូវទិញសម្រាប់ផ្នែកនីមួយៗ ហើយសម្រេចចិត្តតែម្តងមានន័យថារាល់ការទិញទាំងអស់របស់ក្រុមហ៊ុនគឺ ធ្វើឡើងដោយទៅចាត់ការកណ្តាលមួយទៅអ្នកសម្រេច ។ ផ្នែកផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនក៏អាចទិញខ្លួនឯងបានដែរ បើសិនជាផ្នែកទាំងនោះមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ។ តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយការទិញជាលក្ខណៈកណ្តាលនេះអាចឲ្យក្រុមហ៊ុនសន្សំថវិការបានច្រើន ។

- ការទិញតាមផ្នែក ព្រមជាមួយគ្នានេះដែរ ក្រុមហ៊ុនខ្លះបានបែងចែកការទិញទៅតាមផ្នែកផ្សេងៗ ដោយផ្តល់សិទ្ធិទៅឲ្យបុគ្គលិកផ្នែកខ្លះក្នុងការសម្រេចទិញផលិតផលដូចជា ការទិញផលិតផលប្រើប្រាស់ក្នុងការិយាល័យមានដូចជា សម្ភារៈសម្រាប់ដាក់ឯកសារដើមផ្កាសម្រាប់តុបតែងពេលបុណ្យចូលឆ្នាំ និងសម្ភារៈការិយាល័យជាច្រើនទៀត ។ ជាទូទៅក្រុមហ៊ុនប្រើប័ណ្ណសាជីវកម្ម ដែលផ្តល់ដោយភ្នាក់ងារឥណទានសម្រាប់ឲ្យបុគ្គលិកទាំងនេះប្រើប្រាស់ក្នុងការទិញសម្ភារៈទាំងនេះ ។ ប័ណ្ណនេះមានលេខកូដ និងទឹកប្រាក់កំណត់ និងអាចទិញបានតែកន្លែងណាដែលក្រុមហ៊ុនកំណត់ឲ្យ ។

• កត្តាជះឥទ្ធិពលនៃអ្នកចូលរួម និងបុគ្គលម្នាក់ៗ នៅក្នុងផ្នែកទិញអ្នកចូលរួមទាំងអស់តែងតែមានលក្ខណៈខុសៗគ្នាទៅតាមរយៈចំណាប់អារម្មណ៍ អាណាច ឋានៈ ការចូលចិត្ត និងការទាក់ទាញ ។ អ្នកទិញម្នាក់ៗមានលក្ខណៈជំរុញទស្សនៈយល់ឃើញ និងចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ហើយដែលលក្ខណៈទាំងនេះទទួលរងឥទ្ធិពលផ្ទាល់ពីអាយុប្រាក់ចំណូលកម្រិតសិក្សាអប់រំ តួនាទីការងារបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងឥរិយាបថរបស់អ្នកទិញទាំងនេះ ។ ពួកគេតែងតែបង្ហាញពីរបៀបនៃការទិញខុសៗគ្នា ។ តាមការអះអាងរបស់លោក Philip Kolter របៀបនៃការទិញទាំងនេះមានដូចជា ៖

- អតិថិជនបង្ហាញពីការចូលចិត្តចំពោះការទិញមានលក្ខណៈងាយ ។

- អតិថិជនបង្ហាញពីការទិញដោយផ្តោតលើបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ។

- អតិថិជនផ្តោតការទិញទៅលើលក្ខណៈពិសេសដាច់គេ​។

- អតិថិជនបង្ហាញពីការទិញដែលតម្រូវឲ្យអ្នកលក់ត្រូវផ្តល់នូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេចង់បាន​ ។ អ្នកទិញខ្លះទៀតមានកម្រិតយល់ដឹងខ្ពស់ ហើយពួកគេធ្វើការវិភាគសំណើរលក់យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នមុននឹងសម្រេចជ្រើសរើសយកអ្នកផ្គត់ផ្គង់ណាមួយ ។

• កត្តាជះឥទិ្ធពលនៃវប្បធម៌ លក្ខណៈនៃការទិញតែងតែផ្លាស់ប្តូរទៅតាមប្រទេស ឬតំបន់មួយ ។ លោក Philip Kotler បានចង្អុរបង្ហាញពីច្បាប់មួយចំនួនទាក់ទងនឹងបរិយាកាសសង្គម និងការធ្វើជំនួញហើយដែលអ្នកម៉ាឃីធីងគួរតែយល់ដឹងថា ពិសេសនៅពេលដែលពួកគេពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពធ្វើជំនួញនៅក្រៅប្រទេស ឬនៅតាមប្រទេសមួយចំនួនដូចខាងក្រោម ៖

- ប្រទេសបារាំង ជនជាតិបារាំងមានមោទនភាពចំពោះភាសារបស់គេណាស់ ហើយមានជំនឿថាមនុស្សទាំងអស់គួរតែនិយាយភាសានេះជាអាទិភាព ។ បើអ្នកមិនចេះនិយាយភាសាបារាំង ហើយធ្វើជំនួញជាមួយពួកគេអ្នកគួរតែសុំទោសអំពីភាពខ្វះការយល់ដឹងរបស់អ្នកខាងផ្នែកភាសានេះ ។

- ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ក្នុងការទំនាក់ទំនងអាជីវកម្មជាមួយជនជាតិអាល្លឺម៉ង់អ្នកត្រូវតែដឹងថាជនជាតិនេះចាប់អារម្មណ៍ ជាពិសេសទៅនឹងតួនាទីនិងឋានៈរបស់អ្នក ហើយចាំបាច់អ្នកត្រូវតែណែនាំឲ្យពួកគេស្គាល់ពីតួនាទី និងឋានៈរបស់អ្នកទោះបីជាត្រូវចំណាយពេលយូរបែបណាក៏ដោយ ។ ជនជាតិអាល្លឺម៉ង់មានទំលាប់ចាប់ដៃនៅពេលចាប់ផ្តើម និងចុងបញ្ចប់នៃការប្រជុំ​ ។

- ប្រទេសជប៉ុន អ្នកជំនួញជប៉ុនតែងតែត្រូវការចង់ដឹងជាមុនអំពី អ្វីដែលនឹងលើកយកមកពិភាក្សានៅក្នុងអង្គប្រជុំ ហើយចំណុចទាំងនោះនឹងជះឥទ្ធិពលបែបណាទៅលើអាជីវកម្មរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេត្រូវការរបៀបវារៈនៃអង្គប្រជុំដែលមានលក្ខណៈងាយស្រួល ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានឱកាសពិភាក្សាគ្នាដោយសេរី ។ ជនជាតិជប៉ុនមិនចូលរបៀបវារៈនៃអង្គប្រជុំណាដែលនិយាយអំពីបញ្ហាសាសនាឡើយ ។

- ប្រទេសកូរ៉េ​ ជនជាតិកូរ៉េមិនចូលចិត្តអ្នកណាម្នាក់ធ្វើការប្រៀបប្រដូចវប្បធម៌របស់ពួកគេទៅនឹងវប្បធម៌របស់ពួកគេនឹងវប្បធម៌របស់ជនជាតិជប៉ុនឡើយ ។ តែទោះយ៉ាងណាក៏ដោយជនជាតិកូរ៉េគោរពដល់ការធ្វើជំនួញរបស់ជប៉ុន និងចូលចិត្តជនជាតិជប៉ុន ។

៧- ដំណើរការទិញផលិតផលមានប្រាំបីដំណាក់កាលគឺ ៖

• ការទទួលស្គាល់បញ្ហា (Problem Recognition) នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនមួយចាប់ផ្តើមគិតថាពួកគេមានបញ្ហា ឬមានតម្រូវការពេលនោះ បញ្ហានិងតម្រូវការទាំងនេះនឹងត្រូវបានដោះស្រាយដោយសារពួកគេទទួលបានទំនិញ និងសេវាកម្មដែលអាចបំពេញចិត្តរបស់ពួកគេ​ ។ បញ្ហា ឬតម្រូវការទាំងនេះអាចនឹងត្រូវទទួលរងឥទ្ធិពល នៃកត្តាជំរុញខាងក្នុង និងក្រៅអង្គការ​ ។ បញ្ហាខាងក្នុងកើតឡើងគឺនៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនសម្រេចចិត្តធ្វើ ឬកែលំអផលិតផលថ្មីហើយពេលនេះពួកគេត្រូវការចាំបាច់វត្ថុធាតុដើម និងគ្រឿងបន្លាស់ថ្មីៗ ។ ពេលខ្លះបញ្ហាខាងក្នុងកើតឡើងដោយសារតែគ្រឿងម៉ាស៊ីនខូច ហើយត្រូវការគ្រឿងបន្លាស់ថ្មី ។ ឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហានេះក្រុមហ៊ុនតែងតែធ្វើការស្រាវជ្រាវស្វែងរកអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលអាចផ្តល់ផលិតផល ឬគ្រឿងបន្លាស់ដែលមានគុណភាពខ្ពស់ និងក្នុងតម្លៃទាប​ ។ អ្នកម៉ាឃីធីងអាចជំរុញតម្រូវការនេះឲ្យកើតឡើង ដោយប្រើយុទ្ធសាស្រ្តម៉ាឃីធីងដោយផ្ទាល់ ម៉ាឃីធីងតាមទូរស័ព្ទ ឬទូរស័ព្ទទៅក្រុមហ៊ុនទាំងនោះដោយផ្ទាល់ ។
• ការកំណត់តម្រូវការទូទៅ និងលក្ខណៈពិសេសនៃផលិតផល អ្នកទិញ ឬអតិថិជនជំនួញបានដាក់កំណត់ទៅលើលក្ខណៈទូទៅ និងកម្រិតគុណភាពនៃផលិតផលដែលពួកគេត្រូវការទិញ ។ ចំពោះការទិញផលិតផលធម្មតាគឺមានលក្ខណៈងាយស្រួលតែចំពោះផលិតផល​ដែលមានលក្ខណៈស្មុគ្រស្មាញអតិថិជនជំនួញតែងតែធ្វើការពិចារណាយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយអ្នកជំនាញឯកទេស និងអ្នកដែលធ្លាប់ប្រើប្រាស់ផលិតផលជាច្រើននាក់ដើម្បីធ្វើការសិក្សាទៅលើលក្ខណៈពិសេសនៃផលិតផលដូចជាពិចារណាទៅលើកម្រិតជឿជាក់នៃគុណភាពផលិតផលរយៈពេលដែលផលិតផលអាចប្រើបាន ឬតម្លៃនៃផលិតផលមុននឹងសម្រេចចិត្តទិញ ។ អ្នកម៉ាឃីធីងអាចនឹងជួយពន្យល់ដល់អតិថិជនទាំងនេះ អំពីលក្ខណៈពិសេសនៃផលិតផលដែលឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការរបស់ពួកគេ ។ បច្ចុប្បន្នអតិថិជនជំនួយ ឬអង្គភាពអាជីវកម្មជាច្រើនបានបង្កើតវិធីសាស្រ្ត វិភាគលក្ខណៈបច្ចេកទេសនៃផលិតផលដូចជា Product Value ។ PVA ត្រូវបានអនុវត្តដោយក្រុមវិស្វករប្រចាំនៅក្នុងអង្គភាពអាជីវកម្មនីមួយៗ ។ គោលបំណងនៃការធ្វើ PVA គឺដើម្បីកាត់បន្ថយថ្លៃដើមនៃគ្រឿងបន្លាស់ដោយស្វែងរកមធ្យោបាយណាដែលអាចបង្កើត ឬកំណត់ស្តង់ដា ឬធ្វើគ្រឿងបន្លាស់ទាំងនោះដោយចំណាយថ្លៃដើមទាប ។ ក្រុម​វិស្វករទាំងនេះក៏សិក្សាផងដែរទៅលើការបង្កើតគ្រឿងបន្លាស់ដែលមានលក្ខណៈពិសេសលើសពីតម្រូវការ ហើយគ្រឿងបន្លាស់ទាំងនេះមានរយៈពេលប្រើយូរជាងផលិតផលដែលត្រូវការគ្រឿងបន្លាស់នោះទៅទៀត ។ ការសិក្សានេះគឺដើម្បីស្វែងរកជម្រើសដែលល្អបំផុតក្នុងការកែតម្រូវលក្ខណៈពិសេសនៃផលិតផលទាំងនោះ ។ អ្នកម៉ាឃីធីងអាចប្រើវិធីសាស្ត្រ PVA ដើម្បីកំណត់ស្ថានភាពនៃការផ្គត់ផ្គង់ផលិតផល និងឈានទៅសម្រេចជោគជ័យក្នុងការទាក់ទាញអតិថិជន ។
• ការស្វែងរកអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ក្នុងការស្វែងរកអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលប្រសើរ និងឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការរបស់ពួកគេអតិថិជនជំនួញធ្វើការស្រាវជ្រាវស្វែងរកអ្នកផ្គត់ផង់ទាំងនោះដោយផ្ទាល់ ដើម្បីពិភាក្សាមើលការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មចូលរួមសកម្មភាពតាំងពិពណ៌ពាណិជ្ជកម្ម ឬក៏ធ្វើការស្រាវជ្រាវតាមប្រព័ន្ធអីុនធឺណែត ។ ការទិញជាច្រើនត្រូវគេធ្វើឡើងដោយផ្ទាល់ និងដោយមានសុវត្ថិភាពតាមប្រព័ន្ធអីុនធឺណែត ។ ការងារដ៏សំខាន់របស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់ផលិតផល គឺត្រូវផ្សព្វផ្សាយក្រុមហ៊ុនរបស់ពួកគេនៅកាតាឡុកបណ្តាញ ឬសេវាអីុនធឺណែតសំខ​ាន់ៗបង្កើតកម្មវិធីផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និងលើកទឹកចិត្តដែលមានប្រសិទ្ធភាពទាក់ទាញខ្ពស់ និងជាពិសេសគឺត្រូវជំរុញបង្កើនកេរ្តិ៍ឈ្មោះក្រុមហ៊ុនឲ្យល្បីនៅលើទីផ្សារ ។ ក្រោយពេលធ្វើការវាយតម្លៃដោយប្រុងប្រយ័ត្នទៅលើក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់នីមួយៗអ្នកទិញ និងធ្វើការជ្រើសរើសក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់ណាដែលមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេ ។
• ការដាក់សំណើរដេញថ្លៃ ក្រុមហ៊ុនទិញបានអញ្ជើញក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់ ដែលមានសមត្ថភាពដើម្បីដាក់ពាក្យដេញថ្លៃផ្គត់ផ្គង់ផលិតផល ។ ក្នុងករណីផលិតផលដែលត្រូវទិញមានលក្ខណៈស្មុគ្រស្មាញ និងមានតម្លៃខ្ពស់ក្រុមហ៊ុនទិញតម្រូវឲ្យអ្នកផ្គត់ផ្គង់ត្រូវសរសេរសំណើរសុំដេញថ្លៃដោយលំអិត ។ ក្រោយពេលវាយតម្លៃទៅលើសំណើរ ឬពាក្យសុំដេញថ្លៃរបស់ក្រុមហ៊ុនដាក់ពាក្យទាំងនោះ ក្រុមហ៊ុនទិញបានសម្រេចជ្រើសរើស អ្នកផ្គត់ផ្គង់តែមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដើម្បីធ្វើការបង្ហាញជាផ្លូវការអំពីគម្រោង និងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ​។
• ការជ្រើសរើសអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ផ្នែកទិញផលិតផល និងធ្វើការកំណត់អំពីលក្ខណៈពិសេសនៃអ្នកផ្គត់ផ្គង់ និងបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃលក្ខណៈទាំងនោះមុននឹសម្រេចជ្រើសរើសយកអ្នកផ្គត់ផ្គង់ណាមួយ ។ ជម្រើស និងសារៈសំខាន់នៃលក្ខណៈពិសេសនីមួយៗប្រែប្រួលទៅតាមស្ថានភាពនៃការទិញខុសៗគ្នា ។ ផ្នែកទិញតែងតែព្យាយាមចារជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលពួកគេមានបំណង់ជ្រើសរើសយកជាពិសេស គឺការចចារពីថ្លៃ និងល័ក្ខខណ្ឌផ្សេងៗទៀតមុននឹងសម្រេចជ្រើសយកជាចុងក្រោម ។
• ការកំណត់ពីលក្ខណៈពិសេសនៃការបញ្ជារទិញ ក្រោយពីជ្រើសរើសអ្នកផ្គត់ផ្គង់រួចហើយផ្នែកទិញ និងធ្វើការចចារអំពីការការបញ្ជារទិញលក្ខណៈពិសេសនៃបច្ចេកវិទ្យាគុណភាពដែលត្រូវការពេលវេលានៃការប្រគល់ផលិតផលគោលការណ៍នៃការប្រគល់ផលិតផលត្រឡប់មកវិញ​ និងការធានារ៉ាប់រងផលិតផល ។ ចំពោះសេវាកម្មថែទាំ ការជួសជុល និងសម្ភារៈប្រតិបត្តិការផ្សេងៗទៀតអ្នកទិញមានបំណងធ្វើកិច្ចសន្យារយៈពេលយូរជាជាងការបញ្ជារទិញទៅតាមពេលកំណត់ណាមួយ ។ តាមរយៈកិច្ចសន្យានេះអ្នកទិញមានទំនាក់ទំនងយូរអង្វែងជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់​ ហើយពួកគេអាចទទួលបានផលិតផលដែលត្រូវការទៅតាមពេលវេលា និងតម្លៃដែលបានកំណត់នៅក្នុងកិច្ចសន្យា ។ កិច្ចសន្យានេះពេលខ្លះត្រូវបានគេហៅថាជា ផែនការបំពេញស្តុកផលិតផល ។ ប្រព័ន្ធនៃការទិញបែបនេះហាក់ដូចជា ចងភ្ជាប់អ្នកផ្គត់ផ្គង់ឲ្យនៅជាមួយអ្នកទិញ ហើយដែលធ្វើឲ្យអ្នកផ្គត់ផ្គង់ផ្សេងៗទៀតមានការពិបាកក្នុងការជ្រៀតចូល ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ផលិតផលប្រកួតប្រជែងលើកលែងតែអ្នកទិញមានការខកចិត្តទៅនឹងអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលកំពុងជាប់កិច្ចសន្យា​។
• ការវាយតម្លៃកម្រិតប្រតិបត្តិការ អ្នកទិញធ្វើការវាយតម្លៃទៅលើដំណើរប្រតិបត្តិការរបស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់ជាប្រច​ាំ ហើយក្នុងការវាយតម្លៃនេះអ្នកទិញអាចនឹងប្រើវិធីសាស្ត្រដូចខាងក្រោម ៖

- ទាក់ទងជាមួយអ្នកប្រើប្រាស់ផលិតផលចុងក្រោម និងសាកសួរអំពីការវាយតម្លៃរបស់ពួកគេ ។

- វាយតម្លៃអ្នកផ្គត់ផ្គង់ទៅលើលក្ខ័ណវិនិច្ឆ័យមួយចំនួនដោយប្រើវិធីសាស្ត្រកំណត់ពិន្ទុ ។

- ធ្វើការគណនាចំណាយ ឬការខាតបង់ដែលបណ្តាលមកពីដំណើរប្រតិបត្តិការរបស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់មានកម្រិតទាប​ហើយការគណនានេះអាចនឹងនាំទៅដល់ការកែតម្រូវតម្លៃ និងចំណាយក្នុងការទិញផលិតផលពីអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ។ ការវាយតម្លៃនេះអាចជួយឲ្យអ្នកទិញក្នុងការសម្រេចចិត្តបន្តកែតម្រូវ​ ឬបញ្ចប់កិច្ចសន្យាទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ។ អ្នកផ្គត់ផ្គង់គួរតែធ្វើការវាយតម្លៃលក្ខណៈដូចគ្នាទៅនឹងអ្វីដែលអតិថិជនជំនួញ និងអ្នកប្រើប្រាស់ចុងក្រោយបានអនុវត្តដើម្បីត្រួតពិនិត្យជាប្រចាំនូវដំណើរប្រតិបត្តិការរបស់ខ្លួនក្នុងការបំពេញចិត្តអ្នកទិញ ។

• ត្រួតពិនិត្យកិច្ចប្រតិបត្តិ យូរៗម្តងអ្នកទិញតែងតែពិនិត្យមើលការអនុវត្តន៍របស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលត្រូវជ្រើសរើស ដែលយើងត្រូវប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តបីគឺ ៖

- The buyer may contact the end users and ask for their evaluations

- The buyer may rate the supplier on several criteria using a weighted score method

- The buyer may might aggregate the cost of poor supplier performance to come up with adjusted costs of purchase, including price.