តាមធម្មតាសហប្រជាជាតិមានមុខងារ និងអំណាចតាមរយៈនៃមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិរួមមាន ៖
- ពិចារណា និងផ្តល់អនុសាសន៍លើគោលការណ៍ សហប្រតិបត្តិការក្នុងថែរក្សាសន្តិភាព និងសន្តិសុខអន្តរជាតិរួមមានគោលការណ៍គ្រប់គ្រង់ ការដកអាវុធនិងបទបញ្ញត្តិនៃការដកអាវុធ ។
- ពិភាក្សានិងផ្តល់អនុសាសន៍លើរឿងរ៉ាវនានាដែលទាក់ទង់នឹងសន្តិភាព និងសន្តិសុខអន្តរជាតិលើកលែងតែជម្លោះ ឬនៅក្នុងក្របខណ្ឌនៃធម្មនុញ្ញឬដែលប៉ះពាល់លើអំណាចនិងមុខងារនៃយន្តការណាមួយរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ។
- ផ្តួចផ្តើមគំនិតសិក្សា និងផ្តល់អនុសាសន៍ដើម្បីលើកស្ទួយកិច្ចសហប្រតិបត្តិការណ៍នយោបាយអន្តរជាតិ អភិវឌ្ឍនិងចងក្រងច្បាប់អន្តរជាតិ ការទទួលស្គាល់សិទ្ធិមនុស្សនិងសេរីភាពជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូបនិងជំរុញកិច្ចសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច វប្បធម៌ អប់រំនិងសុខភាព ។
- ផ្តល់អនុសាសន៍ឲ្យមានដំណោះស្រាយតាមមធ្យោបាយសន្តិវិធីចំពោះស្ថានភាពណាមួយដោយមិនគិតពីពូជសាសន៍ដែលអាចធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ទំនាក់ទំនងជាមិត្តភាពប្រជាជាតិ ។
- ពិចារណា និងអនុម័តថវិកាប្រជាជាតិ និងថវិកាវិភាគទានដល់សមាជិកនានា ។
- បោះឆ្នោតជ្រើសរើសសមាជិកមិនអចិន្ត្រៃយ៍របស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខ ក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម និងសមាជិក្រុមប្រឹក្សា អាណាព្យាបាលដែលបានបោះឆ្នោតជ្រើរើសក្នុងការបោះឆ្នោតរួមគ្នាជាមួយក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខចៅក្រមនៃអង្គតុលាការយុត្តិធម៌ អន្តរជាតិនិងយកអនុសាសន៍របស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខ ដើម្បីជ្រើសរើសតាំងអគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ ។ តាមសេចក្តីស្តីពីការរក្សាសន្តិភាពដែលបានអនុម័តដោយមហាសន្តិបាតអង្គការសហប្រជាជាតិនៅខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៥០ មហាសន្តិបាតអាចធ្វើសកម្មភាពបាន ប្រសិនប្រើក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខបរាជ័យក្នុងសកម្មភាពរបស់ខ្លួន ក្នុងករណីនេះមានអាទិ៍ ការគំរាមកំហែងដខល់សន្តិភាព អន្តរជាតិអំពើដែលនាំអោយប្រេះឆាដល់សន្តិភាព ឬអំពើរាតត្បាតព្រោះខ្វះការឯកភាពពីសមាជិកអចិន្ត្រៃយ៍ ។ មហាសន្និបាតត្រូវបានផ្តល់អំណាចឲ្យពិចារណាបញ្ហាទាំងនោះជាបន្ទាន់ហើយមានទស្សនៈ ដើម្បីចាត់វិធានការរួមដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអំពើដែលនាំឲ្យប្រភពដល់សន្តិភាព ឬអំពើរាតត្បាតការប្រើប្រាស់កម្លាំងប្រដាប់អាវុធក្នុងករណីចាំបាច់ដើម្បីរៀបចំសន្តិភាពនិង សន្តិសុខអន្តរជាតិ ។
