ពិធីសារស្តីពីសិន្ធសញ្ញាតំបន់ស្តីពីអាស៊ីអាគ្នេយ៍គ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែមាន៧មាត្រា ៖
- មាត្រា១ ៖ រដ្ឋជាភាគីនីមួយៗប្រកាន់ខ្ជាប់គោរពតាមសន្ធិសញ្ញាតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍គ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ដែលពីនេះតទៅហៅថា “សន្ធិសញ្ញា” ហើយនឹងមិនចូលរួមក្នុងអំពើណាមួយដែលនាំឱ្យមានការរំលោភដោយបណ្តារដ្ឋជាភាគីលើសសន្ធិសញ្ញាឬពិធីសារនៃសន្ធិសញ្ញា ។
- មាត្រា២ ៖ រដ្ឋជាភាគីនីមួយៗមិនត្រូវប្រើគំរាម និងប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរប្រឆាំងនឹងរដ្ឋណា មួយជាភាគីនៃសន្ធិសញ្ញានេះទេ ។ រដ្ឋជាភាគីនីមួយៗ ថែមទាំងប្រកាន់ភ្ជាប់មិនប្រើ ឬគំរាម និងប្រើអាវុធ នុយក្លេអ៊ែរ នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍គ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរឡើយ ។
- មាត្រា៣ ៖ ពិធីសារនេះត្រូវបានបើកចំហជូនសារធាណរដ្ឋប្រមានិតចិន បាកំ សហព័ន្ធរុស្សី ចក្រភពអង់គ្លេស និងអៀរឡង់ខាងជើង និងសហរដ្ឋអាមេរិកចុះហត្ថលេខា ។
- មាត្រា៤ ៖ រដ្ឋភាគីនីមួយៗ ត្រូវធ្វើការកត់សម្គាល់របស់ខ្លួនជាលាយលក្ខណ៍អក្សរផ្ញើទៅប្រទេស ជាងអ្នកតម្ភល់សន្ធិសញ្ញា ដើម្បីការយល់ព្រមទទួលយក ឬពុំនោះសោតទេ សុំកែប្រែលើកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនចំពោះពិធី សារដែលអាចនាំអោយមានឡើង ការចូលជាធរមាននៃការធ្វើវិសោធនកម្មលើសន្ធិសញ្ញាដែលយោងតាមមាត្រាទី១៩នៃសន្ធិសញ្ញានេះ ។
- មាត្រា៥ ៖ ពិធីសារនេះមានចរិតអចិន្ត្រៃយ៍និងត្រូវមានតម្លៃមិនកំណត់នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌដែលរដ្ឋ ជាភាគីនីមួយៗ ត្រូវការអនុវត្តនូវអធិបតេយ្យជាតិខ្លួនមានសិទ្ធិក្នុងការដកខ្លួនចេញពីពីធីសារនេះបើគេសម្រេចថាហេតុការណ៍ខុសពីធម្មតានោះ ដែលទាក់ទងពិធីសារបានធ្វើឱ្យអន្តរាយដល់ឧត្តមប្រយោជន៍ ។
- មាត្រា៦ ៖ ពិធីសារនេះត្រូវទាមទារឱ្យមានការសច្ចាប័ន ។
- មាត្រា៧ ៖ ពិធីសារនេះត្រូវចូលជាធរមានចំពោះរដ្ឋភាគីនីមួយៗ នៅពេលដែលសាមីរដ្ឋបានដាក់លិខិតឧបករណ៍នៃសច្ចាប័ននៅប្រទេសតម្កល់ឯកសារ ។
