ចំណុចមួយចំនួនគួរយកចិត្តទុកដាក់បុរាណលោកសូត្រតាមឆ្នាំនីមួយៗ មានធម៌មួយៗគឺ ៖
- ឆ្នាំជូត សូត្រធម៌ កស្សប
- ឆ្នាំឆ្លូវ សូត្រធម៌ មោគ្គល្លាន
- ឆ្នាំខាល សូត្រធម៌ ជីវទានឬ ធជគ្គបរិត្ត
- ឆ្នាំថោះ សូត្រធម៌ ចន្ទបរិត្ត
- ឆ្នាំរោង សូត្រធម៌ មហាមេត្រី
- ឆ្នាំម្សាញ់ សូត្រធម៌ ធម៌ចក្ក
- ឆ្នាំមមី សូត្រធម៌ មហាសម័យ
- ឆ្នាំមមែ សូត្រធម៌ ឥសិគិលី
- ឆ្នាំវក សូត្រធម៌ អាដានាដិយសូត្រ
- ឆ្នាំរកា សូត្រធម៌ វិជា្ជភាគិនោ
- ឆ្នាំច សូត្រធម៌ អភិណ្ហប្បច្ចវេក្ខណៈ ឬអជ្ជ
- ឆ្នាំកុរ សូត្រធម៌ គិរីមានន្ទសូត្រ។ ចំពោះកន្លែងខ្លះ ដោយលោកមិនសូវចាំធម៌ គេសូត្រតែត្រឹមអត្ថិឥមស្មី...។
- ដោយគេធ្វើកូនសង្រែកមួយគូដាក់កន្ទោង ក្នុងសង្រែក ដាក់នំចំណីចងអំបោះកណ្តាលដងរែក រួចដាក់ព្យួរខ្សែឡើងហើយអ្នកជំងឺនៅទ្រសង្រែក នោះព្រះសង្ឃលោកសូត្រធម៌បណ្តើរទាញខ្សែបណ្តើរតិចៗទាល់តែ ផុតដៃអ្នកជំងឺ សូត្រចប់អាចារ្យមកយកចង្រែកកន្ទោងនោះទៅទុក រួចមកលោកនិមន្តទៅវត្តវិញ គេមានយកកូនមាន់មួយប្រហែលទម្ងន់៣ឬ៤ ខាំ ឬកន្លះគឺឡូយូរទៅជាមួយកន្ទោងនោះ កន្ទោងបោះចោលឯមាន់យកទៅលែងនៅក្នុងវត្ត (ចាស់ៗថារំដោះកម្ម)។