អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយម គឺជាអក្សរសិល្ប៍ទាំងឡាយណាដែលបានទទួលឥទ្ធិពល ពីព្រោះពុទ្ធសាសនា ។
អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយម ចែកជា៣គឺៈ
អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយមសុទ្ធ គឺជាប្រភេទអក្សរសិល្ប៍ ដែលមានក្នុងព្រះត្រ័យបិដក មានរឿងទសជាតក និងរឿងសតជាតក ។ ដែលរួមមាន ១០រឿង ( ទសជាតក ) គឺៈ
- រឿងព្រះតេមិយ
- រឿងព្រះជនក
- រឿងព្រះសុវណ្ណសាម
- រឿងព្រះនេមិរាជ
- រឿងព្រះមហោសថ
- រឿងព្រះភូរទត្ត
- រឿងព្រះចន្ទកុមារ
- រឿងព្រះវិធុរបណ្ឌិត
- រឿងព្រះមហានារទត្ត
- រឿងព្រះមហាវេស្សន្តរ ។
អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយមក្លាយ
គឺជាប្រភេទអក្សរសិល្ប៍ដែលពុំមានក្នុងគម្ពីរ ព្រះត្រ័យបិតកទេតែទាក់ទងនឹងទស្សន ទ្រឹស្តីនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ។ ដែលរួមមាន៥០រឿង ( បញ្ញាសជាតក ) គឺៈ
- រឿងព្រះសមុទ្ទឃោស
- រឿងព្រះសុធនកុមារ
- រឿងវត្តង្គុលីរាជ
- រឿងចន្ទរាជ
- រឿងវរនេត្តវរនុជ
- រឿងធម្មិកបណ្ឌិតរាជ
- រឿងរតនប្បជោត
- រឿងចាគទាន
- រឿងសិរិវិបុលកិត្តិ
- រឿងធម្មរាជ
- រឿងវិបុលរាជ
- រឿងនរជីវ
- រឿងទុក្កម្មនិក
- រឿងសុចរូប
- រឿងសិរិចូឌាមណី
- រឿងព្រះសុធននុកុមារ
- រឿងបោរណកបិរាជ
- រឿងរថសេន
- រឿងសុភមិត្រ
- រឿងសង្ខបក្ក
- រឿងព្រះសិរិធរ
- រឿងសព្វសិទ្ធិ
- រឿងទុលកបណ្ឌិត
- រឿងសិទ្ធិសារ
- រឿងអាទិត្តរាជ
- រឿងសិសោររាជ
- រឿងពារាណសិរាជ
- រឿងសុបិនកុមារ
- រឿងមហាសុរសេន
- រឿងមហាបុទុម
- រឿងសុវណ្ណកច្ចបទី២
- រឿងទេវរុក្ខកុមារ
- រឿងកនកវណ្ណរាជ
- រឿងសលក
- រឿងវិរិយបណ្ឌិត
- រឿងសេកបណ្ឌិត
- រឿងទេវន្ទ
- រឿងបុប្ជរាជ
- រឿងនរជីវកឋិន
- រឿងព្រហ្មឃោសរាជ
- រឿងសុវណ្ណកច្ចបទី១
- រឿងសុវណ្ណកុមារ
- រឿងភណ្ឌាគារ
- រឿងសុវណ្ណវង្ស
- រឿងពហុលគាវី
- រឿងសូរវង្សវរវង្ស
- រឿងសោនន្ទ
- រឿងធម្មសោណ្ឌក
- រឿងអតិវរាជ
- រឿងសុទស្សនមហារាជ ។
អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយមក្លាយហួសហេតុ
គឺជាប្រភេទអក្សរសិល្ប៍មួយបែប ដែលប្រធានរឿងអ្នកនិពន្ធលើកយកបញ្ហាជីវភាពរស់នៅរបស់សង្គមមកបង្ហាញ អ្នកនិពន្ធនៅមានឥទ្ធិពលខ្លះៗពីព្រះពុទ្ធសាសនា ។ ដែលរួមមានយ៉ាងច្រើនគឺៈ
- រឿងភោគកុលកុមារ អ្នកនិពន្ធឧកញ៉ាព្រះឃ្លាំងនង ឆ្នាំ១៨០៤
- រឿងកាកី អ្នកនិពន្ធព្រះបាទអង្គឌួង ឆ្នាំ១៨១០
- រឿងមរណមាតា អ្នកនិពន្ធឥន្ទបញ្ញា អ៊ុកឆ្នាំ ១៨៧៧
- រឿងទេវវង្សកុមារ ឬចៅស្រទបចេកអ្នកនិពន្ធយស ងិន គ.ស ១៨៨៩
- រឿងព្រះសមុទ្រ អ្នកនិពន្ធព្រះឃ្លាំង នង គ.ស ១៨៤១.១៨៦០
- រឿងពោធិវង្ស អ្នកនិពន្ធព្រហ្មបវរភក្តីឬវរភក្តីព្រហ្ម គ.ស ១៨៨១
- រឿងសុគន្ធថោង អ្នកនិពន្ធព្រហ្មបវរភក្តី ឬវរភក្តីព្រហ្ម គ.ស ១៨៨៣
- រឿងទេវន្ទ អ្នកនិពន្ធឧកញ៉ា វោហា សន្ធរម៉ុក គ.ស១៨៥៩
- រឿងនាងវិមានចន្ទ អ្នកនិពន្ធឧកញ៉ា ប្រាជ្ញាធិបតីយ៉ែម គ.ស ១៨៦៥. ១៨៦៦
- រឿងព្រះចន្ទគោរព អ្នកនិពន្ធបណ្ឌិតសំអាតគ.ស ១៨៣៣
- រឿងព្រះជិនវង្ស អ្នកនិពន្ធព្រះអរិយគាម ណី ហ៊ីង គ.ស ១៨៥៦
- រឿងចន្ទឃាត អ្នកនិពន្ធមានចំនួន៣រូបគឺៈ
+ ចៅពញ្ញារាជាភក្តី
+ ចៅពញ្ញាជំនិតក្សត្រី
+ ចៅពញ្ញាស្រីអញ្ជិត គ.ស ១៨៥៨
- ច្បាប់ស្រី អ្នកនិពន្ធព្រះបាទអង្គឌួងហររិក្សារាមាធិបតី ឆ្នាំ១៨៣៧ ។