សំណួរ-ចម្លើយ ក្រមរដ្ឋប្បវេណី និងក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី (ភាគ៦)

សំណួរ

២៦- តើអ្វីទៅជាសមត្ថភាពទទួលសិទ្ធិ ?

២៧- តើអ្វីទៅជាសមត្ថភាពខាងឆន្ទៈ ?

២៨- តើអ្វីទៅជាសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើសកម្មភាព ?

២៩- តើវិការៈនៃការបង្ហាញឆន្ទៈមានអ្វីខ្លះ ?

៣០- តើការដាក់ធានាផ្អែកតាមច្បាប់ភូមិបាលគឺជាអ្វី ?

ចម្លើយ

២៦- សមត្ថភាពទទួលសិទ្ធិ គឺជាសមត្ថភាពរបស់រូបវន្តបុគ្គល និងនីតិបុគ្គលដែលអាចក្លាយជាប្រធាននៃសិទ្ធិ និងកាតព្វកិច្ច (មាត្រា ៦ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។ ប្រសិនបើភាគីណាម្ខាងនៃកិច្ចសន្យាមិនមានសមត្ថភាពទទួលសិទ្ធិទេនោះ កិច្ចសន្យានឹងគ្មានសុភលភាពទេ ។

២៧- សមត្ថភាពខាងឆន្ទៈ គឺជាសមត្ថភាពដែលអាចយល់ដឹង និងវិនិច្ឆ័យអំពីលទ្ធផលតាមផ្លូវច្បាប់នៃសកម្មភាពរបស់ខ្លួន (មាត្រា ១៤ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។ ប្រសិនបើភាគីណាម្ខាងនៃកិច្ចសន្យាមិនមានសមត្ថភាពខាងឆន្ទៈទេនោះ កិច្ចសន្យានឹងមានសុពលភាព ប៉ុន្តែអាចលុបចោលបាន ។

២៨- សមត្ថភាពក្នុងការធ្វើសកម្មភាព គឺជាសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើកិច្ចសន្យា​ ឬសកម្មភាពឯតោភាគី ដែលមិនអាចលុបចោលបានដោយឯកឯង (ចាប់ពីមាត្រា ១៦ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។ ប្រសិនបើភាគីណាម្ខាងនៃកិច្ចសន្យាមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើសកម្មភាពទេ នោះកិច្ចសន្យាមានសុពលភាព តែអាចលុបចោលបាន ។

២៩- វិការៈនៃការបង្ហាញឆន្ទៈមានដូចជា​៖

• ការភាន់ច្រឡំ (មាត្រា ៣៤៦ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• ការឆបោក (មាត្រា ៣៤៧ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• ព័ត៌មានមិនពិត (មាត្រា ៣៤៨ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• ការរំលោភបំពានលើស្ថានភាព
• ការគម្រាមកំហែង (មាត្រា ៣៥០ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• អំពើកេងយកចំណេញហួសហេតុ (មាត្រា ៣៥១​ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• ឋបនីយផ្លូវចិត្ត (មាត្រា ៣៥២ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• ការបង្ហាញឆន្ទៈមិនពិត (មាត្រា ៣៥៣ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• ភាពខុសច្បាប់ ឬភាពផ្ទុយនឹងសណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ និងទំនៀមទម្លាប់ល្អ (មាត្រា ៣៥៤ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)
• អលទ្ធភាពតាំងពីដំបូង (មាត្រា ៣៥៥ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី)

៣០- ការដាក់ធានាផ្អែកតាមច្បាប់ភូមិបាល គឺជាប្រព័ន្ធនៃការធានាមួយដែលកូនបំណុលមិនផ្ទេរការកាន់កាប់ ប៉ុន្តែកូនបំណុលត្រូវប្រគល់ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិទៅឲ្យម្ចាស់បំណុល (មាត្រា២១៩​ នៃច្បាប់ភូមិបាល) ។ ការដាក់ធានាមានអានុភាពលុះត្រាតែបានធ្វើជាលិខិតយថាភូត និងចុះបញ្ជី បើពុំដូច្នោះទេ ការដាក់ធានាពុំមានអានុភាពឡើយ (មាត្រា២២០ នៃច្បាប់ភូមិបាល) ។

តភាគ