បានជាមានកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិលើអនុសញ្ញាស្តីពីការបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃការរើសអើងប្រឆាំងនារីភេទ ព្រោះបើតាមលក្ខណៈធម្មជាតិនារីភេទ ជាមនុស្សទន់ខ្សោយដែលងាយរងគ្រោះ និងទទួលរងនូវការគម្រាមកំហែងជាពិសេសពីសំណាក់មនុស្សប្រុស ។ ការរើសអើងប្រឆាំងនឹងនារីភេទ គឺជាការរំលោភទៅលើគោលការណ៍នៃសិទ្ធិស្មើគ្នានឹងគោលការណ៍ស្តីពីការគោរពចំពោះភាពថ្លៃថ្នូររបស់មនសុ្ស គឺជាឩបសគ្គដល់ការចូលរួមរបស់នារី ក្នុងជីវភាពនយោបាយ សង្គមសេដ្ឋកិច្ច និងវប្បធម៌ក្នុងប្រទេស របស់ខ្លួន និងប៉ះពាល់ដល់ការលូតលាស់និងភាពរុងរឿងរបស់សង្គមនិងគ្រួសារ ។ អនុសញ្ញាបានចែងថា
- មាត្រា ១ ៖ ឈរលើមូលដ្ឋាននៃសិទ្ធិនិងសេរីភាពនារីនិងបុរសត្រូវមានភាពស្មើគ្នានៅក្នុងសង្គម គ្រួសារ និងលើគ្ររប់វិស័យនយោបាយ ពលរដ្ឋ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច វប្បធម៌ និងវិស័យផ្សេងៗទៀត ។
- មាត្រា ២ ៖ រាល់ការរើសអើង និងអំពើហិង្សាលើនារីត្រូវបានការពារតាមផ្លូវច្បាប់ ។ ត្រូវបានធានាសេវាសមស្របដែលទាក់ទិននឹងការពពោះ ការសម្រាលកូន ។
- មាត្រា ៣ ៖ នារីមានសិទ្ធិដូចបុរសក្នុងការចូលរួមការងារលើគ្រប់វិស័យក្នុងសង្គមតាមសមត្ថភាព និងជំនាញរបស់ខ្លួន ។
- មាត្រា ៤ ៖ រាល់អំពើបង្ខិតបង្ខំ ឬបញ្ឃប់ការងារនារីភេទមិនត្រូវធ្វើតាមទំនើងចិត្តឡើយ ។
- មាតា្រ ៥ ៖ កិច្ចការក្នុងគ្រួសារនិងការអប់រំចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនជាភារកិច្ចរបស់បុរសនារី ។
- មាត្រា ៦ ៖ ការលក់ដូរនិងអាជីវកម្មផ្នែកពេស្យាចារលើនារីភេទជាអំពើរំលោភសិទ្ធិមនុស្សប្រឆាំងច្បាប់ជាតិនិងអន្តរជាតិ ។
- មាត្រា ៧ ៖ នារីគ្រប់រូបមានសិទ្ធិបោះឆ្នោតជ្រើសរើសតំណាងខ្លួនដោយសេរីនិងមានសិទ្ធិឈ្មោះឱ្យគេបោះឆ្នោតដូចបុរសដែរ ។
- មាត្រា ៨ ៖ នារីនិងបុរសមានសិទ្ធិស្មើគ្នាចូលរួមសកម្មភាពការងារក្នុងរដ្ឋាភិបាល អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលជាតិ និងអន្តរជាតិតាមសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ។
- មាត្រា ៩ ៖ នារីនិងបុរសមានសិទ្ធិស្មើគ្នាក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ ឬរក្សាទុកសញ្ជាតិរបស់ខ្លួន ។
- មាត្រា ១០ ៖ នារីនិងបុរសមានសិទ្ធិស្មើគ្នាក្នុងការទទួលអាហាររូករណ៍សម្រាប់ការសិក្សា និងការទទួលយកសញ្ញាប័ត្រនៅក្នុងគ្រឹះស្ថានសិក្សាគ្រប់ផ្នែកទាំងក្នុងប្រទេសនឹងប្រទេសក្រៅ ។
- មាត្រា ១១ ៖ នារីគ្រប់រូបមានសិទ្ធិរើបម្រះដើម្បីទាមទារសិទ្ធិរបស់ខ្លួនលើរាល់ការងារដែលប្រព្រឹត្តផ្ទុយនឹងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់នារីភេទ ។
- មាត្រា ១២ ៖ នារីគូមានការលើកចិត្តដើម្បីធានាសុខភាពរបស់ម្តាយ និងទារកព្រមទាំងជួយកាត់បន្ថយនូវកង្វះខាតក្នុងគ្រួសារ ជាពិសេសត្រូវធានាសុខភាព សេវាសមស្របដែលទាក់ទិននឹងកាតព្វកិច្ចចំពោះការសម្រាលកូន ។
- មាត្រា ១៣ ៖ នារីគ្រប់រូបមានសិទ្ធិចូលរួមក្នុងសកម្មភាពកំសាន្តកីឡានិងរាល់ទិដ្ឋភាពនៃជីវភាពវប្បធម៌ទាំងឡាយ ។
- មាត្រា ១៤ ៖ រដ្ឋត្រូវគិតគូរដល់ស្ត្រីនៅជនបទឱ្យទទួលនូវអត្ថប្រយោជន៍ពីកិច្ចអភិវឌ្ឍន៍ ដូចជាការឩបត្ថម្ភផ្នែកសុខាភិបាល សន្តិសុខអប់រំនិងទទួលបាននូវឥណទានផ្នែកកសិកម្ម ។
- មាត្រា ១៥ ៖ នារីមានសិទ្ធិស្មើនឹងបុរសចំពោះមុខច្បាប់ហើយនៅគ្រប់ផ្នែករដ្ឋវប្បវេណី ដូចជាចុះកិច្ចសន្យា ការគ្រប់គ្រងកម្មសិទ្ធិនិងនៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃនីតិវិធីនៃការជំនុំជម្រះក្តីក្នុងតុលាការ ។
- មាត្រា ១៦ ៖ នារីគ្រប់រូបមានសិទ្ធិទទួលយក ឬបដិសេធក្នុងការជ្រើសរើសគូស្រករ ដោយគ្មានបង្ខិតបង្ខំពីក្រុមគ្រួសារ ឬអាណាព្យាបាលបានឡើយ ។ នារីអាចមានសិទ្ធិប្តឹងសុំលែងលះនៅពេលណាដែលមិនអាចទ្រាំទ្រក្រោមការគាបសង្កត់របស់ប្តី ។
