ដូចម្តេចដែលហៅថា “អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយមក្លាយ” ?

អក្សរសិល្ប៍ពុទ្ធនិយមក្លាយ គឺជាប្រភទអក្សរសិល្ប៍ដែលពុំមាននៅក្នុងគម្ពីរព្រះត្រៃបិតកទេ តែទាក់ទងទៅនឹងទស្សនៈទ្រឹស្តីក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ។ រឿងនោះគេហៅថា “បញ្ញាសជាតក” ដែលរួមមានទាំងអស់ ៥០ រឿង ៖

• ទី១ ៖ រឿងព្រះសមុទ្ទឃោស
• ទី២ ៖ រឿងសិរិចូឌាមណី
• ទី៣ ៖ រឿងវត្តង្គុលីរាជ
• ទី៤ ៖ រឿងរថសេន
• ទី៥ ៖ រឿងព្រះសុធន
• ទី៦ ៖ រឿងព្រះចន្ទរាជ
• ទី៧ ៖ រឿងបោរាណកបិរាជ
• ទី៨ ៖ រឿងវរនេត្តវរនុជ
• ទី៩ ៖ រឿងព្រះសុធនុកុមារ
• ទី១០ ៖ រឿងសុភមិត្ត
• ទី១១ ៖ រឿងធម្មិកបណ្ឌិតរាជ
• ទី១២ ៖ រឿងសង្ខបត្ត
• ទី១៣ ៖ រឿងរតនប្បជោត
• ទី១៤ ៖ រឿងព្រះសិរិធរ
• ទី១៥ ៖ រឿងចាគទាន
• ទី១៦ ៖ រឿងសព្វសិទ្ធិ
• ទី១៧ ៖ រឿងសិរិវិបុលកិត្តិ
• ទី១៨ ៖ រឿងទុលកបណ្ឌិត
• ទី១៩ ៖ រឿងធម្មរាជ
• ទី២០ ៖ រឿងសិទ្ធិសារ
• ទី២១ ៖ រឿងវិបុលរាជ
• ទី២២ ៖ រឿងអាទិត្តរាជ
• ទី២៣ ៖ រឿងនរជីវៈ
• ទី២៤ ៖ រឿងសិសោររាជ
• ទី២៥ ៖ រឿងទុក្កម្មារាជ
• ទី២៦ ៖ រឿងពារាណសិរាជ
• ទី២៧ ៖ រឿងសុរូប
• ទី២៨ ៖ រឿងសុបិនកុមារ
• ទី២៩ ៖ រឿងមហាសុរសេន
• ទី៣០ ៖ រឿងព្រហឃោសរាជ
• ទី៣១ ៖ រឿងមហាបុទុម
• ទី៣២ ៖ រឿងសុវណ្ណកច្ចបៈទី១
• ទី៣៣ ៖ រឿងសុវណ្ណកុមារ
• ទី៣៤ ៖ រឿងទេវរុក្ខកុមារ
• ទី៣៥ ៖ រឿងភណ្ឌាគារ
• ទី៣៦ ៖ រឿងសុវណ្ណកច្ចបៈទី២
• ទី៣៧ ៖ រឿងកនកវណ្ណរាជ
• ទី៣៨ ៖ រឿងសលកៈ
• ទី៣៩ ៖ រឿងពហុគាវី
• ទី៤០ ៖ រឿងសុវណ្ណវង្ស
• ទី៤១ ៖ រឿងវីរិយបណ្ឌិត
• ទី៤២ ៖ រឿងសោនន្ទ
• ទី៤៣ ៖ រឿងសេកបណ្ឌិត
• ទី៤៤ ៖ រឿងសូរវង្សវរវង្ស
• ទី៤៥ ៖ រឿងអតិទេវរាជ
• ទី៤៦ ៖ រឿងបុប្ជរាជ
• ទី៤៧ ៖ រឿងទេវន្ទ
• ទី៤៨ ៖ រឿងព្រះសុទស្សនមហារាជ
• ទី៤៩ ៖ រឿងនរជីវកឋិន
• ទី៥០ ៖ រឿងធម្មសោកណ្ឌក ។