តើក្នុងលក្ខខណ្ឌណាខ្លះ ដែលជនវិកលចរិតអាចរួចផុតពីការទទួលខុសត្រូវព្រហ្មទណ្ឌបាន ?

ដើម្បី​រួចផុត​ពី​ការ​ទទួលខុសត្រូវ​ទាំងស្រុង គឺ​ត្រូវ​មាន​លក្ខខណ្ឌ​ចាំបាច់​ពីរ (មាត្រា ៣១ នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ)៖

• វិបល្លាសស្មារតី​ចាំបាច់​ត្រូវ​តែ​កើត​ឡើង នៅ​ក្នុង​ពេល​ប្រព្រឹត្ត​បទល្មើស ។ ឧទាហរណ៍ ករណី​ជនវិកលចរិត​មិន​អចិន្រ្តៃយ៍ មានន័យថា មាន​​ពេល​ខ្លះ​ឆ្កួត ហើយ​ពេល​ខ្លះ​ទៀតដឹង​ខុសត្រូវ​ធម្មតា ។ ក្នុងករណីនេះ បើ​សិន​បើ​​គាត់​ប្រព្រឹត្ត​បទល្មើសក្នុងពេល​​គាត់​ជា​ដឹង​ខុសត្រូវ​ធម្មតា គាត់​នឹង​ទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ​​ធម្មតា ។ លុះត្រាតែ​​បទល្មើស​ត្រូវ​បានប្រព្រឹត្ត ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​ឆ្កួត​មិនដឹង​ខុសត្រូវ ទើប​អាច​រួចផុត​ពី​ការ​ទទួលខុសត្រូវ ។
• លក្ខណៈ​វិបល្លាស​ស្មារតី ត្រូវ​តែ​មាន​លក្ខណៈ​ធ្ងន់ធ្ងរ ធ្វើ​ឲ្យ​ជនល្មើស​បាត់បង់​ការ​ដឹងខុសត្រូវ​ទាំងស្រុង។ ប្រសិន​បើ​មាន​វិបល្លាស​ស្មារតី​ដែរ ប៉ុន្តែអាច​នៅ​ដឹង​ខុសត្រូវ​ខ្លះៗ ជនល្មើស​​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌគ្រាន់តែអាច​មាន​មាន​ការ​សម្រាលទោស ។ ម្យ៉ាងទៀត មាត្រា ៣១ បាន​កំណត់​ថា ការវង្វេងស្មារតី ដែល​កើតមក​ពី​​ការប្រើប្រាស់​គ្រឿងស្រវឹង គ្រឿងញៀន ឬ​សារជាតិដែល​ច្បាប់​ហាមឃាត់ មិន​អាច​ជាមូលហេតុ ដែល​អាច​ឲ្យ​ជនល្មើស​រួចផុត​ពី​ការទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ​បានទេ ។