តើពាក្យចាស់ដែលលើកឡើងថា “បើដើរឱ្យមានបី បើស្រដីឱ្យមានបួន” មានន័យដូចម្តេច? ចូរពន្យល់ឱ្យបានច្បាស់លាស់។

ពាក្យ “ដើរឱ្យមានបី ស្រដីឱ្យមានបួន”

• ពាក្យចាស់ដែលោកបានពោលទូន្មានកូនចៅមកនេះ មានពិតជាក់ស្តែងក្នុងលំអាននៃការងារផ្សេងៗដើម្បីកុំឱ្យមានការថ្លោះធ្លោយ។

ក.ពាក្យ “ដើរឱ្យមានបី” ជាចំនួនអ្នករួមដំណើរដាច់ឆ្ងាយពីមនុស្សម្នា ដើម្បីអាចយកអាសាគ្នាក្នុងគ្រាមានអាសន្ន។ មានន័យថា ដើរគ្នាបីនាក់បើម្នាក់មានគ្រោះថ្នាក់អ្វីមួយ នៅមានពីរនាក់ទៀតជួយយកនាំមកផ្ទះ។ ប៉ុន្តែបើទៅជាមួយគ្នាហើយមានការទាស់ទែងគ្នានោះ ក៏មានម្នាក់ជួយសំរុះសំរួលឱ្យបានស្រួលនឹងគ្នាដែរ។

ការដឹកនាំប្រទេសក៏គេត្រូវបែងចែកអំណាចជាបីដែរ ដើម្បីឱ្យប្រទេសជាតិមានការរីកចំរៀនជៀនលឿន គឺអំណាចនីតិប្រតិបត្តិ អំណាចនីតិបញ្ញាតិ្ត និងអំណាចតុលាការ ហើយអំណាចទាំងបីត្រូវមានទំនាក់ទំនងគ្នាជានិច្ច។

ខ.ពាក្យ “ស្រដីឱ្យមានបួន” គឺក្នុងការនិយាយស្តីគ្មាននរណាម្នាក់និយាយចេញទៅហើយសុទ្ធត្រឹមត្រូវទាំងអស់នោះទេ គឺវាអាមានពាក្យសំដីខ្លះប៉ះពាល់អារម្មណ៍អ្នកដទៃឬនិយាយដោយប្រើពាក្យអសុរសនោះវានាំឱ្យកើតទំនាស់រវាងគ្នានិងគ្នា។ ដូចនេះ ក្នុងការនិយាយស្តីយើងត្រូវប្រកបដោយអង្គ៤៖

• សីល៖ ការនិយាយប្រកបដោយកាយោគយល់អធ្យស្រ័យគ្នាមានចិត្តូទូលាយរាប់រកគ្នា
• ទាន៖ និយាយដោយប្រកាន់ចិត្តមនុស្សធម៌ អនុគ្រោះដល់គ្នាទៅវិញទៅមក
• ភាវនា៖ ការនិយាយដោយមានសេចក្តីប្រាកដក្នុងចិត្តថា មិននិយាយកុហកភូតភរ
• អធិដ្ឋាន៖ និយាយយ៉ាងណាត្រូវធ្វើយ៉ាងនោះ។

ការបញ្ចេញវាចាប្រកបដោយធម៌បួនយ៉ាងនេះ វាមិនមានធ្វើឱ្យអ្នកដទៃមានការមួរហ្មងក្នុងចិត្តដែលនាំអោយកើត ជាទំនាស់អ្វីឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញថែមទាំងនាំឱ្យយើងចេះស្រលាញ់រាប់អានគ្នានិងធ្វើដំណើរជាមួយគ្នាបានសុខសប្បាយប្រកបដោយជោគជ័យទៀតផង។