2019-09-18 07:58
ចង់ប្តូរការងារ ឬ កំពុងស្វែងរកការងារ ផ្វើសារឥឡូវនេះ
Answer 1
១.សម័យវេទនិយម
ក. សុខៈ សម័យវេទនិយមសុខមាន២គឺៈ
ខ. បុព្វហេតុនៃទុក្ខ
ទុក្ខកើតឡើងដោយសារ កម៌ន ។ ពេលណាដែលអាត្ម័នដាច់ចាញពីព្រហ្ម័ន ហើយចូលទៅនៅជាមួយធាតុលោកិយពុំបរិសុទ្ធ ពេលនោះមានកម៌នដែលនាំឲ្យកើតទុក្ខ ។
ទុក្ខ កើតឡើងដោយសារ សំសារ ។ បើអាត្ម័នពុំបានវិលជួបនិងព្រហ័្មន វិញភ្លាមទេ អាត្ម័នត្រូវវិលវល់ដូចនេះអាត្ម័នហៅថាសំសារដែលជាប្រភេទនៃទុក្ខ ។
ទុក្ខកើតឡើងដោយសារ អវិជ្ជា ។ អវិជ្ជាគឹការល្ងង់ខ្លៅមិនយល់ថាអាត្ម័ន និងព្រហ័្មនជាសភាវៈតែមួយហើយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យអាត្ម័នអាចជួបជាមួយនិងព្រហ័្មនវិញបាន ។ ដូចនេះអវិជ្ជាគឹជាប្រភពនៃសេចក្តីពិត ។
គ. វិធីបង្កើតសុខ
ធម្មតាគេជឿថា សុខកើតឡើងដោយសារអាទិទេព ។ ដូចនេះត្រូវៈ
វិធីបង្កើតបរមសុខ
ត្រូវអនុវត្តវិធីវេទឲ្យបានហ្មត់ចត់ដើម្បីសម្រេចមោក្ស
ៈ គឺការរួចផុតពីទុក្ខសោកពីការវិលកើតស្លាប់ក្នុងសំសារ ។ វិធីដែលព្រាហ្មណ៍ទូន្មានឲ្យអនុវត្ត៍ឆ្ពោះទៅរកបរមសុខគឺៈ
២. សម័យព្រាហ្មណ៍និយម
ក. បុព្វហេតុនៃទុក្ខ
ទុក្ខកើតឡើងដោយសារបុព្វហេតុ៤យ៉ាងគឺ សំសារៈ កម៌ន អវិជ្ជា តណ្ហា ។ បើយោងតាម ទស្សនៈមិសំសានិងវេទន្តគឹៈ
ខ. វិធីបង្កើតសុខ
ដើម្បីសម្រេចមោក្យៈឬបរមសុខ ត្រួវតែអនុវត្តវិធីសំខាន់ៗដូចជាៈ
៣. សម័យហិណ្ឌូនិយម
ហិណ្ឌូនិយម ជាលទ្ធិទទួលឥទ្ធិពលពីវេទនិយម និងព្រាហ្មណ៍និយម ។ គេសង្កេតឃើញថាលទ្ធិនេះមានលក្ខណៈរបស់ខ្លួន ត្រង់ការសង្កត់ខ្លាំងលើតម្លៃនៃភក្តីភាព ដើម្បីសម្រេចសុខ ។ គ្រាន់តែមានជំនឿមោះមុត ស្រឡាញ់អាទិទេព ផ្តេកផ្តួលចិត្តនឹកដល់អាទិទេពគ្រប់នាទី អាចសម្រេចបានមោក្យៈបាន ។