មតិភាគច្រើនយល់ថា “ការខិតខំបំពេញការងារនិងទទួលបានប្រាក់បៀវត្សរ៍ច្រើនភាគច្រើនគឺការគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជីវិតការងាររបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ”។ តើអ្នកយល់យ៉ាងណាដែរ?

គោលដៅរបស់មនុស្សភាគច្រើន គឺរំពឹងចង់បានការងារ ដែលខ្លួនចូលចិត្តហើយរកប្រាក់ចំណូលបានច្រើនសម្រាប់បំពេញតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន និងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ យើងមិនបដិសេធទេថាប្រាក់ឬធនធាន គឺជាមធ្យោយដ៏សំខាន់ក្នុងការធានាក្នុងតម្រូវការមូលដ្ឋានចាំចាត់របស់មនុស្ស (Basic Human Needs) រាល់ទាំងចំណីអាហារសម្លៀកបំពាក់ទីជម្រកសុខភាពអនាម័យ និងការអប់រំជាដើម។ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវទទួលស្គាល់ដែរថាតម្រូវការរបស់មនុស្ស ឬពីសង្គមមួយទៅសង្គមមួយទៀត។ ដូច្នេះការកំណត់យលមូលបទប្រាក់បៀរវត្សរិ៍តែម៉្យាង ដើម្បីវាស់វែងពីភាពស្កប់ចិត្តរបស់មនុស្ស គឺពិតជាលំបាកនិងមិនអាចអនុវត្តជាទូទៅបានឡើយ។

ដោយឡែកសម្រាប់ហេតុផលប្រាក់បៀរវត្សរិ៍និងជីវិតការងារគេគួរពិចារណាលើចំណុចខ្លះៗដូចខាងក្រោម៖

• ជ្រើសរើសការងារ ដែលអាចធានាផ្គត់ផ្គង់គ្រប់គ្រាន់នូវតម្រូវការមូលរដ្ឋានចាំបាច់សម្រាប់ការរស់នៅ និងមិនមានការបារម្ភពីការខ្វះខាតឬបាត់បង់ការងារ។
• ជ្រើសរើសការងារដែលខ្លួនចូលចិត្តពិតប្រាកដហើយអាចពុះពារបំពេញលុះត្រាសម្រេចលទ្ធផលទោះបីមានការលំបាកឬឧបសគ្គក៏ដោយ។
• ថ្លឹងថ្លែងរវាងនិរន្តភាពការងារនិងប្រាក់បៀរវត្សរិ៍ ឧទាហរណ៍៖ តើគួរជ្រើសរើសយកការងារដែលមានដំណើរទ័លច្រកឬរងសម្ពាធខ្លាំងប៉ុន្តែមានប្រាក់បៀវត្សរិ៍? ឬក៏ជ្រើសយកការងារ ដែលមានជំនក់ចិត្តក្នុងការបំពេញហើយអាចបន្តដំណើរលើមាគ៌ាអាជីពដ៏វែងឆ្ងាយទោះបីប្រាក់ចំណូលមិនច្រើន លើសលប់ក៏ដោយ?
• ម៉្យាងទៀតគួរពិចារណាថាសារសំខាន់បំផុតសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងវ័យបំពេញការងារកើតពីការបង្កើតនូវតុល្យភាពរវាងការងារ និងជីវភាពរស់នៅ។ បានន័យថាយើងមិនអាចទទួលរងនូវសម្ពាធការងារ ឬភាពតប់ប្រមល់ពេលមួយជីវិតការងារបានឡើយ ពីព្រោះកត្តានេះពាក់ព័ន្ធជាចាំបាច់ចំពោះសុខភាពសុភមង្គលរបស់បុគ្គលផ្ទាល់ខ្លួន។
• ផ្ទុយទៅវិញប្រសិនមនុស្សម្នាក់ជ្រើសរើសបំពេញការងារមួយ ដែលខ្លួនចូលចិត្តពិតប្រាកដហើយការងារនោះបានផ្តល់ត្រឡប់មកវិញនូវភាពពេញចិត្ត ឬការសប្បាយចិត្ត ទោះបីជាទទួលបានប្រាក់បៀវត្សរិ៍មិនច្រើនយ៉ាងណាក្តីក៏ចាត់ជាជម្រើសដ៏ល្អសម្រាប់អភិវឌ្ឃអាជីពទៅថ្ងៃអនាគត។