ដើម្បីឱ្យពិភពលោកមានសន្តិភាព ស្ថេរភាព និងអភិរឌ្ឃន៍ យូណេស្កូបានកំណត់គោលការណ៍អប់រំសំរាប់សតវត្សទី២១ គឺចតុស្តម្ភអប់រំ។ តើចតុស្តម្ភនៃការអប់រំមានប៉ុន្មាន? គឺអ្វីខ្លះ? ចូរពន្យល់ចតុស្តម្ភនីមួយៗឱ្យបានក្បោះក្បាយ។

សរសរស្តម្ភទាំង៤រួមមាន៖

• រៀនរស់នៅជាមួយគ្នា៖ ជាសរសរស្តម្ភដ៏រឹងមាំមួយក្នុងការអប់រំគឺការអភិវឌ្ឃការយល់ដឹងដល់អ្នកដទៃដូច ជាប្រវត្តិរបស់គេ ប្រពៃណី ទំនៀមទំលាប់ និងតំលៃខាងស្មារតី ដែលនឹងធ្វើឱ្យយើងអាចបង្កើតបានស្មារតីមួយដែលនាំ ទៅរកការពឹងពាក់អាស្រ័យគ្នាទៅវិញទៅមកនិងអាចធ្វើការវិភាគរួមគ្នា ដើម្បីជៀសឱ្យផុតពីជំលោះតាមរយ

ៈបំរើបំរាស់ បញ្ញានិងដោយសន្តិវិធី។

• រៀនដើម្បីចេះដឹង៖ ជាសរសរស្តម្ភមួយទៀត គឺសមត្ថភាពអាចទទួលយកចំណេះដឹងអំពីការអប់រំមួយ ដែលមានលក្ខណៈទូទៅទូលំទូលាយបូកផ្សំជាមួយនឹងការសិក្សាស៊ីជំរៅ និងអនុចត្តន៍ជាក់ស្តែង។ យើងរៀនអំពីរបៀប រៀនយើងអាចទទួលបានសារៈប្រយោជន៍ពីការអប់រំពេលមួយជីវិត។
• រៀនដើម្បីចេះធ្វើ៖ ជាសរសរស្តម្ភដ៏សំខាន់មួយទៀត គឺការស្រូបជញ្ជក់បានសមត្ថភាពពេលលេញ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយដែលនាំឱ្យយើងសម្របខ្លួនទៅតាមគ្រប់ស្ថានភាពហើយក៏ឱ្យយើងធ្វើជាក្រុមផងដែរ។ នេះជាមូលដ្ឋានអប់រំដ៏សំខាន់ពីព្រោះវាផ្តល់ឱ្យយើងនូវទិសដៅដែលអាចធ្វើឱ្យយើងដោះស្រាយបានរាល់ស្ថានភាពដែលកើតឡើងជា រៀងរាល់ថ្ងៃដោយបំនិន។
• រៀនដើម្បីចេះរស់៖ ជាសរសរស្តម្ភចុងក្រោយនៃការអប់រំ គឺការស្រូបយកបញ្ញាសមត្ថភាពនិងសក្តានុភាព ដូចជាការចងចាំអំណាចសមហេតុសមផលបំរើបំរាស់ខួរក្បាលសមត្ថភាពដែលទាក់ទងនិងអំណោយទានរបស់ក្រុមដឹងនាំ។